Anne Vanderdonckt observeert de maatschappij, haar evoluties, haar vooruitgang, haar inconsistenties. Ze deelt met u haar twijfels, haar vragen, haar enthousiasme. En als ze ergens de draak mee steekt, dan is het met zichzelf.
Ik kijk door het venster van de erker naar de tuin die bezaaid is met kleine aarden piramides, would-be tumuli, opgericht door mollen die zich Gallo-Romeinse projectontwikkelaars wanen. Verschrikkelijk. Ik richt mijn blik snel weer op het keukenblad. Ik ben noten aan het kraken voor een salade, en er verdwijnt er af en toe eentje in mijn mond (een noot, geen salade) wat het werkje aanzienlijk vertraagt. Het kerkhof van geofferde notenschalen wordt steeds groter. Maar waar moet ik er ook mee blijven, met die schalen? Ik zou de officiële ‘gebruiksaanwijzing’ kunnen raadplegen die zich ergens in de keuken bevindt, maar ik vraag het liever. “Bij welk afval moeten de notenschalen?” Binnen een relatie is het altijd goed om de mentale last te delen.
Alle gekheid op een stokje: het is een feit dat het beheer van huishoudelijk afval ons heel wat hoofdbrekens bezorgt, vooral omdat de regels zijn veranderd en onze hersenen graag vasthouden aan hun kleine gewoontes. Daarom vormde de blauwe zak, die slechts één onderdeel is van onze afvalkit van de 21ste eeuw, deze herfst het speerpunt van een grote campagne van Fost Plus.
België scoort beter dan het Europese gemiddelde op het vlak van de recyclage van plastic verpakkingen. Dat neemt niet weg dat we er vaak naast zitten wanneer we onze blauwe zak vullen (14,5% fouten). In 2023 zouden we 40.000 sorteerfouten gemaakt hebben. Kost: 40 miljoen euro.
Die fouten hebben meestal te maken met batterijen (hoe is het mogelijk?!), plastic speelgoed, verpakkingen in karton, textiel en flessen die gevaarlijke vloeistoffen bevatten. En dan zijn er de verstuivers, mobiele telefoons, tuinlampen, elektrische toestellen, schoenen, luiers (!!!). En zelfs een opblaaspop of kerstverlichting. Je zou van je stoel vallen!
Terwijl het eigenlijk heel eenvoudig is, zo staat er in het bericht van Fost Plus (wanneer een zin begint met ‘het is eenvoudig’, dan wil dat uiteraard het omgekeerde zeggen). Alle verpakkingen in plastic en metaal, en drankkartonnen moeten in de blauwe zak. Yeah, right! Behalve dat nu ook koffiecapsules erin mogen, maar niet de composteerbare. En plastic flessen, oké, maar enkel nadat je de sleeve verwijdert die eromheen zit gewikkeld.
“Je hebt er geen idee van wat mensen allemaal in die blauwe zak gooien!”, zeg ik verontwaardigd tegen mijn man terwijl ik de peren in stukken snijd. “Ah bon? Dat verbaast me niet (ironisch lachje). Voor ik de blauwe zak op straat zet, hersorteer ik nog een beetje strenger. Ik neem er bijvoorbeeld de piepschuimen schaaltjes uit waarin de worsten zaten verpakt.” Hoezo, dat is piepschuim, die schaaltjes? Ik kan niet langer ontkennen dat ik te kwader trouw ben. Ook ik draag flink bij aan die 40.000 sorteerfouten.
Maar wat nu met die notenschalen? Bij het organisch afval in Vlaanderen en Wallonië. Maar bij het restafval in Brussel. Gemakkelijk! En mollen? Pffff, ik gooi het even in de groep … ●
PS: nuttige lectuur: betersorteren.be
