De overbekende trouwe blik waarmee honden hun baasjes aankijken, is een uiting van liefde en niet zozeer bedoeld om te bedelen. Dit bijzondere oogcontact vormt de basis van de relatie tussen mens en hond, zo stelden Japanse onderzoekers in het vakblad Science vast.
Wanneer oogcontact plaatsvindt tussen hond en baasje maken beiden extra oxytocine aan. Dat is een hormoon dat beter bekend is al het ‘knuffelhormoon’ omdat het genegenheid opwekt. Het werkt ook omgekeerd. Wanneer honden extra oxytocine toegediend krijgen, gaan ze hun baasje met nog meer vertedering aankijken.
De Japanse onderzoekers zetten een test op waarbij dertig honden elk in een aparte ruimte met hun eigenaar verbleven. Ze lieten ze een half uur met elkaar samen zijn. Vooraf en achteraf werd de concentratie oxytocine in de urine van baas en hond gemeten. Hondenbaasjes die het meeste oogcontact hadden met hun dier, bleken de hoogste oxytocineconcentratie in hun urine – en dus in hun hersenen – te hebben. Voor de honden gold precies hetzelfde.
Bij een tweede experiment kreeg een nieuwe groep honden van tevoren oxytocine of een zoutoplossing via hun snuit toegediend. Baasjes en honden brachten weer een half uur samen in één ruimte door, al mocht de mensen hun hond niet aanhalen. De teefjes die oxytocine hadden gekregen, bleken meer oogcontact te zoeken met hun baasjes. Bij reuen was er geen verschil. De baasjes van de behandelde honden hadden na een half uur weer verhoogde oxytocineconcentraties.
Opmerkelijk is dat dit sociale hechtingsmechanisme niet optreedt bij wolven, nochtans de dichtste verwanten van de hond. Het moet dus tijdens de domesticatie van de hond zijn ontstaan, tegelijk bij honden en mensen, aldus de onderzoekers.
