Werken met migraine: hoe kan de werkplek helpen?

Migraine op het werk blijft een huizenhoog taboe. Wie ermee te kampen krijgt, bijt vooral op zijn tanden en duwt door. Amper 1 op de 3 migrainepatiënten bespreekt het met zijn werkgever, zo blijkt uit een nieuwe peiling. Eenvoudige ingrepen en erkenning van de ziekte, kunnen nochtans een enorm verschil gemaakt worden.

Ongeveer 38 % van de Belgen heeft ooit last van een migraine-aanval. Bij sommigen gebeurt het occasioneel, maar bij een grote groep slaat een kloppende migraine maandelijks of wekelijks keihard toe. Toch blijft deze aandoening nog veelal onbekend en krijgen patiënten nog af te rekenen met vooroordelen. Om de impact ervan na te trekken op de werkvloer, peilde het onderzoekscentrum Indiville bij ruim 1000 landgenoten, zowel mensen met als zonder migraine, naar hun ervaringen.

Naar huis

Migraine-aanvallen op de werkvloer zijn helemaal niet uitzonderlijk. Ongeveer driekwart van de patiënten krijgt er tijdens de werkuren wel eens mee te kampen. Toch stopt slechts 15 % van de mensen op dat moment met werken. Amper 2 % beslist om naar huis te gaan en daar verder te telewerken. “Omdat de enquête voor de coronacrisis is afgenomen, kan dat laatste natuurlijk wel veranderd zijn intussen”, merkt Lies Maurissen van Indiville op.

Ook thuisblijven omdat je ’s nachts of s’ ochtends door een aanval geveld wordt, blijkt niet evident. Amper een kwart meldt zich ziek. “Dat herken ik heel goed”, beaamt Evy Gruyaert, televisiepresentatrice en zelf migraine-patiënte. “Als ik zo’n aanval voel opkomen neem ik zo snel mogelijk mijn aanvalsmedicatie en draaien de camera’s verder. Natuurlijk ben ik dan minder scherp en kost het me allemaal veel meer energie. Dat doorwerken tijdens een aanval, moet ik nadien vaak dagenlang bekopen. Maar je wil niet weggezet worden als een watje met een lage pijngrens en dus doe je dat toch. Die angst leeft bij veel mensen met migraine. Daarom is het zo belangrijk dat er ook op het werk meer open kan over gepraat worden.”

Ongeveer de helft van wie doorwerkt tijdens een aanval, past zijn taken of agenda wel wat aan. Maar niet elke job laat dat toe. Ongeveer een derde wijzigt helemaal niets aan zijn werk.

Telewerken

Dat migraine-aanvallen zich manifesteren op het werk is geen toeval. Uitgerekend op die plek bevinden zich voor veel patiënten ook de triggers. De meest gemelde uitlokkers zijn te veel of te fel licht, werkgerelateerde stress of druk en harde of piepende geluiden. “Het verminderen van licht, lawaai en stress kan patiënten echt helpen om beter om te gaan met hun aanval, of aanvallen helpen voorkomen”, benadrukt neuroloog Gianni Franco (UCL Namen-Dinant). “Het telewerken dat sinds kort in zwang is, kan ook een bondgenoot zijn, zeker als mensen in hun eigen thuisomgeving die triggers kunnen uitschakelen.” Die positieve impact van telewerk ervaart ook Mik Ver Berne van de patiëntenorganisatie Hoofd-Stuk. “Voor de meeste lotgenoten stond dat gelijk met minder stress, door het wegvallen van files en doordat je meer je eigen ritme kan bepalen. Dat leidde bij velen tot minder aanvallen en vaak ook tot meer productiviteit. Maar dat is individueel verschillend. Wie thuiswerk met de zorg voor kleine kinderen moet combineren, ervaart net meer triggers.”

Gemakkelijke ingrepen

Praten over hun migraine met de leidinggevende en de collega’s blijkt voor velen nog een brug te ver. Ongeveer de helft informeert wel de collega’s hierover maar de baas wordt veel minder ingelicht. “Mensen vrezen dat ze niet langer als volwaardig worden aanzien, of dat hun probleem wordt geminimaliseerd als wat ‘hoofdpijn’ “, verklaart Mik Ver Berne het taboe.

De impact van migraine op de werkvloer milderen, kan nochtans met relatief eenvoudige aanpassingen. De meest gevraagde ingrepen die migrainepatiënten zelf opperen zijn meer frisse lucht (53%) , een donkere plek om zich terug te trekken tot de medicatie begint te werken (45%), een rustige werkplek (38%), en aangepaste verlichting (36%). “Ik heb het zelf meegemaakt toen ik een aanval kreeg tijdens de opnames van ‘Stukken van mensen’. Verder doen was op dat moment onmogelijk en gelukkig kon ik rekenen op begrip van de eindredacteurs die zich flexibel opstelden. Daardoor heb ik enkele uren in een donkere kamer mijn ogen kunnen sluiten en de medicatie laten inwerken”, getuigt Evy Gruyaert.

“Wat we voorstellen zijn allemaal geen dure of ingewikkelde oplossingen maar dit vereist natuurlijk wel in de eerste plaats (h)erkenning dat dit een volwaardige ziekte is, zo wel door de overheid als de werkgevers” benadrukt Mik Ver Berne.