Beste lezer,

Iets gelezen, gehoord of meegemaakt waar je jouw mening over kwijt wil? Schrijf of mail naar Plus Magazine Lezersbrieven Raketstraat 50 , 1130 Brussel of redactie@plusmagazine.be Anonieme reacties nemen we niet op, maar op eenvoudige vraag vermelden we enkel je initialen. Brieven kunnen worden ingekort en hun inhoud valt buiten de verantwoordelijkheid van de redactie.

Pensioen voor gescheiden partners

Ik ben het eens met Roger Van Damme dat de lonen van ambtenaren vandaag niet meer lager liggen (PM 397). Maar er blijven verschillen. Wat ik onrechtvaardig vind, is de discriminatie van gescheiden vrouwen van ambtenaren. Een ex-partner van iemand uit de privésector heeft recht op een pensioen voor de duur van het huwelijk. Een ex-vrouw van een ambtenaar heeft dit niet, zogezegd omdat het pensioen van een ambtenaar ‘achtergesteld loon’ is. Zijn ex-vrouwen van ambtenaren minderwaardig? Worden ze nog altijd gezien als slaven? Want zo voel ik mij: een slaaf die meer dan 12 jaar haar ambities heeft opzijgezet om haar ex-man toe te laten carrière te maken. Na mijn scheiding heb ik terug een loopbaan opgebouwd, maar die was te kort voor een pensioen dat de levensduurte aankan. Toch val ik overal buiten en heb nergens recht op.

M.L.

Pensioensparen is belegging

In jullie artikel over pensioensparen (PM 397) stelt de expert dat je het kapitaal dat je opgebouwd hebt met pensioensparen niet moet opnemen als je met pensioen gaat. Je kan je belegging aanhouden en zo mogelijk profiteren van het herstel van de beurs. Maar je laat je geld dan wel staan in een beleggingsproduct, dat kan stijgen, maar ook dalen. Als je als 60’er met pensioen gaat, moet je je toch afvragen of je die som wilt beleggen (als je ze laat staan) of liever spaart. Want dat is een groot verschil. Eerlijk gezegd heb ik als twintiger of dertiger niet beseft dat het geld dat ik stortte voor pensioensparen eigenlijk een belegging was.

Erik Stevens, Lummen

Cash betalen

Ik las met interesse het artikel ‘Elektronisch en cash, alles moet kunnen’ (PM 396). De realiteit op het terrein, onder meer bij recyclageparken van intercommunales, heeft nood aan een update. In Tervuren, Overijse en Hoeilaart kan ik bij het recyclagepark nog steeds niet cash betalen. Om de recente wetswijziging te omzeilen bouwde Interrand een administratief vicieuze hindernis (pestsysteem) in. De parkwachter verbiedt nog altijd de toegang aan de cashbetaler, maar biedt hem een alternatief aan, door hem door te verwijzen naar de administratieve zetel van Interrand in Hoeilaart. Voor inwoners van Tervuren een extra verplaatsing van 20 km (h/t). Tijd- en energieverspilling en discriminatie voor cashbetalers t.o.v. elektronische betalers!

D.D.

Leeg nest

Interessant en inspirerend, jullie artikel over het lege nest... Wij hebben hier sinds kort ook een paar kamers op overschot. We denken eraan om een sauna te plaatsen, dan is alvast één kamer ingepalmd! Maar dat lege nest gaat natuurlijk niet enkel over een bestemmingswijziging van de kamers. Ik vind het eerlijk gezegd toch een moeilijke tijd. Onze drie kinderen brachten leven in huis. Ik besef nu eigenlijk pas dat ons sociaal leven ook voor een stuk via hen verliep. Je ziet een aantal mensen niet meer omdat je hen niet meer tegenkomt bij de sportactiviteiten van je kinderen, de jeugdbeweging,...

Lies Hannaert