Winterbreak in Malaga

Wat goed is voor zwaluwen en ooievaars, is goed voor de mens. Torremolinos, het mekka van het massatoerisme, ontpopt zich tot de perfecte winterse uitvalsbasis voor excursies in de boeiende provincie Malaga.

Toegegeven, Torremolinos is niet de meest pittoreske badplaats langs de Spaanse kust. Hier, in het hart van de Costa del Sol, is het zonnetoerisme als het ware ontstaan. Gevolg: een muur van appartementsblokken die niet moet onderdoen voor de bouwwoede aan de Belgische kust. Voelen we ons daarom hier zo thuis? Anders dan aan de Noordzee, heerst hier ook in het putje van de winter een aangenaam klimaat. Bovendien biedt de populaire badplaats, dankzij een lange traditie van gastvrijheid, logies voor elke beurs.

Het is december, maar ik loop in short en hemdsmouwen over de dijk van Torremolinos, een aangename wandeling onder hoge palmen met tal van terrasjes-met-zicht-op-zee binnen handbereik. Hollandse eethuizen staan schouder aan schouder met Britse pubs, visrestaurants met de vangst-van-de-dag en hippe loungebars. Een stel zit moederziel alleen op het strand, petanquespelers profiteren van het gigantische speelveld en een kunstenaar bouwt een zandkasteel.

Een lift verbindt de kustpromenade met het historische centrum, waar in de autovrije wandelstraten rond de Calle San Miguel het commerciële hart bonst. Rustiger gaat het er aan toe in stadspark La Bateria. Waar ooit kanonnen gericht stonden op ongewen-ste bezoekers uit zee, genieten tegenwoordig reizigers uit alle windstreken van het panorama en de stevige bries. Uitwaaien in de winter, het krijgt toch een andere dimensie in korte broek.

Havenstad Malaga

Malaga, de tweede stad van de regio Andalusië, ligt op minder dan een half uur sporen. De havenstad biedt alles wat je van een zuiderse metropool mag verwachten: een historisch stadscentrum met statige lanen en verkeersvrije wandelstraten, een overdekte markt vol geuren en kleuren, een moderne strandpromenade met eethuizen annex buitenpatio’s en als kers op de taart enkele boeiende musea. De barokke kathedraal staat precies op de plek waar zich ooit de grote moskee bevond, een symbool van de overwinning na acht eeuwen Moorse bezetting. Aan de voet van het Alcazaba, het Moorse fort uit de achtste eeuw, liggen nog restanten van een romeins theater.

Niet te missen is het Museo Picasso, een recent eerbetoon aan de bekendste boreling van de stad. Het Palacio Buenavista – een renaissance monument met Moorse invloeden – biedt een waardig onderkomen voor de privécollectie van Christine en Bernard Ruiz-Picasso: de 155 meesterwerken geven een mooi overzicht van de 80-jarige carrière van één van de belangrijkste kunstenaars van vorige eeuw.

Guadalhorce-vallei

Voorbij Malaga beschik je maar beter over eigen vervoer – als het kan een Italiaanse bolide anders val je in mondain Marbella uit de toon. Maar ik laat de Spaanse jetset links liggen en stuur mijn huurwagen resoluut het binnenland in. Weg van snelwegen en beton, waag ik mij in de vallei van de Guadalhorce, een weelderig land van olijfbomen en kastanjes, kurkeik en pijnbomen: het authentieke Andalusië op een boogscheut van de kust. Kaarsrechte wegen klieven door lege landschappen, zacht glooiend en winderig. Een wit dorp pronkt op een heuvelrug, met in het centrum een eenvoudig eethuis met (h)eerlijke tapas. Dan klimt de weg de Sierra de la Nieves in en maakt het ruwe hoogland in zwart en wit haar naam van ‘gebergte van de sneeuw’ waar. Niets noemenswaardig in de winter, maar voor de dagjesmensen van de zonovergoten kust is de onverwachte sneeuw een godsgeschenk. Aan het eind van de haarspeldbochten verschijnt Ronda, als in een visioen.

Tekst en foto’s: Jo Fransen