Hans Peter Jansens in ‘Les Misérables’: De rol is aan mij blijven kleven

Na meer dan 20 jaar wordt de musical Les Misérables opnieuw opgevoerd in België. Enige Vlaming in het Franse gezelschap is bariton Hans Peter Janssens. Maar dan wel als hoofdpersonage Jean Valjean, net als in 1998. Plus Magazine kon hem spreken tijdens de repetities in Parijs.

Even als geheugensteuntje: ‘Les Misérables’ is gebaseerd op de gelijknamige roman van Victor Hugo (1862) over de februarirevolutie van 1848 in Frankrijk. Negenendertig jaar geleden werd het verhaal voor het eerst opgevoerd als musical, en sindsdien is het een van de bekendste ter wereld, met vertalingen in 22 talen en 70 miljoen bezoekers. In 1998 speelde de Nederlandstalige versie van ‘Les Misérables’ acht maanden in Antwerpen. Voor Hans Peter Janssens betekende dit zijn doorbraak.

PM: Het personage van Jean Valjean lijkt aan jou te kleven. Je vertolkte hem ook een aantal jaren op West End in Londen.

HPJ: Die rol is effectief aan mij blijven plakken. Ik denk dat dat zeer typisch is voor al wie ooit Jean Valjean gespeeld heeft. Het is een heel specifieke rol. Iedereen die hem ooit gespeeld heeft, krijgt hem vroeg of laat terug. Want weinigen kunnen hem vertolken. Anders zou ik hem nooit gekregen hebben in Londen. Ik ben een hoge bariton.

Voel je je op een of andere manier emotioneel verbonden met het personage?

Ja natuurlijk. Omdat ik emotioneel veel met deze rol kan kan doen. Valjean evolueert van een agressief naar een gelouterd persoon. Die strijd tussen goed en kwaad hebben we allemaal in ons, en zit trouwens in alle rollen die ik heb gespeeld.

Je hebt een voorkeur voor figuren met een donkere ziel

Phantom of the Opera, Dracula, Jekyll en Hyde... dat soort rollen ligt mij goed, omdat donkere zielen verschillende lagen hebben. De uitdaging ligt erin ook voor zo’n personage een beetje sympathie op te wekken. Er voor te zorgen dat iedereen zich er een beetje in herkent.

Ik heb ook graag een fysieke uitdaging. En in zo’n rol kan je je fysiek uitleven. Valjean komt uit de gevangenis vol woede en agressie en wil alles kapot maken. Ik zoek zowel fysiek als vocaal graag de grenzen op. Als je altijd een beetje op the edge speelt, is het interessant voor jezelf en je publiek. Anders wordt het te gemakkelijk.

Je hebt deze rol gespeeld in het Nederlands, Frans en Engels. Hoe anders is dat?

Het maakt de rol niet anders. Ik hou er sowieso van om met tekst te spelen. Het is te vergelijken met een partituur. In Londen zei men altijd: Kijk, dit is de partituur, maar zing nu eens wat er niet staat. Op die manier kan je het interessant maken, tot leven laten komen.

Met de Franse tekst doe ik dat ook. Maar het is natuurlijk wel moeilijker, vooral zangtechnisch omdat je in het Frans veel nasale klanken hebt. En klanken op hoge noten die mij minder liggen. Het Engels is net heel makkelijk om te zingen.

Het verhaal van Victor Hugo dateert van 1862. Is het nog altijd actueel?

Het gaat over revolutie, mensen die in opstand komen voor betere omstandigheden. Dus ja, het is nog actueel. Kijk naar Frankrijk en de gele hesjes. Valjean zelf is een mens die tot inkeer komt. Dat blijft van alle tijden.

PM: Op welke manier is de voorstelling in Vorst Nationaal opgevat?

HPJ: Het is een semi-concertuitvoering van 28 zangers en zangeressen, ondersteund door een symfonisch orkest. We werken zonder decor. Projecties en lichteffecten vervullen die functie. We spelen zo dicht mogelijk bij de originele Franstalige versie, met Nederlands-en Engelstalige boventitels.

‘Les Misérables en Concert’. Op 22 en 23/3 in Vorst Nationaal. 20 u. ?40-79. Tickets & info: www.teleticketservice.com