Bariton Hans Peter Janssens: ‘Zingen is een manier van leven’

Bariton Hans Peter Janssens (57) heeft de grootste opera- en musicalrollen op zijn palmares. Toch zoekt de West-Vlaming zelden de media op. Plus Magazine ging wel op gesprek.

We treffen Hans Peter in een repetitiestudio in Parijs. Met zijn boomlange gestalte valt hij meteen op. Wie ooit een musicalvoorstelling bijwoonde, moet hem al gezien hebben. Weliswaar onder een stevige laag make-up. Als Dracula, The Phantom of the Opera of als Jean Valjean in Les Misérables. Dat laatste personage gaf hij meer dan wie gestalte. Zelfs in het mekka van de musical, het Londense West End.

Je blijkt recordhouder in het vertolken van Jean Valjean.

Ik denk dat dit heel typisch is voor al wie deze rol heeft gespeeld. Ze is heel specifiek voor een hoge bariton. Je hebt er dus een bepaalde stemkwaliteit voor nodig. Iedereen die deze rol ooit vertolkt heeft, krijgt haar vroeg of laat terug. Les Misérables maakte 20 jaar geleden dat ik bekend werd in Vlaanderen. Die voorstelling in Antwerpen betekende toen de doorbraak van de musical bij ons. Voordien werden in Vlaanderen nauwelijks musicals opgevoerd.

Voel je je op een of andere manier emotioneel verbonden met dat personage?

Ja natuurlijk. Die rol plakt effectief aan mij. Valjean komt uit de gevangenis vol woede en agressie. Hij wil alles kapot maken en evolueert van een boosaardig naar een gelouterd figuur. Die strijd tussen goed en kwaad hebben we allemaal in ons, is van alle tijden en zit ook in al mijn vertolkingen. Het is een rol waarin ik mij bijzonder goed kan uitleven. Ik heb graag een fysieke en vocale uitdaging en hou ervan telkens een beetje verder te gaan. Zodat ik op ’the edge’ speel. Dat maakt het voor mezelf en het publiek interessant. Anders wordt het te gemakkelijk.

Je speelt meestal figuren met een donkere ziel.

Veel van de personages die ik vertolk zijn ooit wel in de gevangenis beland ( lacht). Ik vind het altijd tof om de slechterik te spelen. Die heeft meerdere lagen. De uitdaging is om ook voor de slechterik een beetje sympathie op te wekken. En ervoor te zorgen dat iedereen iets van zichzelf herkent in de booswicht. The Phantom of the Opera, Dracula, bloedbarbier Sweeney Todd, die liggen mij goed. Het zijn donkere zielen met verschillende lagen.

Je zingt in het Nederlands, Frans, Engels. Hoe anders is dat?

Het maakt de rol niet anders. Ik hou er sowieso van om met tekst te spelen en hem mij eigen te maken. Je kan het vergelijken met een partituur. In Londen zei men altijd: kijk, dit is de partituur, maar zing nu eens wat er niét staat. Op die manier kan je een stuk tot leven laten komen. Frans is zangtechnisch moeilijker, omdat je in die taal veel nasale klanken hebt. En klanken op hoge noten die mij minder liggen. Het Engels is eigenlijk heel makkelijk.

Je bent operazanger van opleiding. Waarom maakte je de overstap naar het populaire genre, de musical?

Ik heb een klassieke opleiding en ben begonnen als operazanger. Pas tijdens mijn studies in de Verenigde Staten heb ik musical leren kennen. Daar werd bij ons toen nog op neergekeken door de klassieke wereld. In de VS en Londen was dat anders. Daar was switchen tussen klassiek en musical heel normaal. In de VS wezen ze mij op het musicalrepertoire en interessante dingen voor mijn stem. Ik zag toevallig dat er een auditie was voor de Man van La Mancha in België. En zo heb ik een allereerste musicalrol gekregen.

Een goeie overstap?

Ik voel mij als musicalacteur vrijer dan als operazanger. Je bent minder afhankelijk van hoe de noten zijn geschreven. Je kan er meer mee spelen. In klassieke muziek moet je precies zingen wat er staat. Bij musical kan je interpreteren, acteren, met emoties spelen, kleur geven. Meer dan in de opera zijn de teksten belangrijk. Het is zingend acteren.

Het is ook toegankelijker dan opera.

Ik doe het graag omdat het effectief dichter bij publiek staat. Theater met muziek is ook veel interessanter dan theater met louter gesproken woord. Muziek is een extra laag. Klank spreekt mensen meer aan en zorgt voor een sterkere beleving van emotionaliteit. Klank – trillingen, bepaalde stemmen, trillingsniveau – gaat veel dieper dan enkel spreektekst.

Je bent de eerste Belg die ooit op West End heeft gestaan.

Ik heb inderdaad zes jaar in Londen gezongen, al die tijd in Les Misérables, maar ook drie jaar als Javert. Ik had eerder ook al in Londen gestudeerd. Op die manier kende ik er voldoende mensen om de rol te bemachtigen. Alles bij mekaar heb ik er negen jaar gewoond. Voor mij was het toen een logische stap. Maar eens ik er op de planken stond, was het toch wel bijzonder. Ik ben niet vlug zenuwachtig, maar bij de première in Londen gierden de zenuwen door mijn lijf. Zeker omdat ik toen plots toch in een wereld met grote namen terecht kwam. Soms kwamen grote sterren kijken.

Voel je je een beetje Brits?

Ja, ik heb mij altijd een beetje Brits gevoeld. Ik ben echt een anglofiel en het Engels is van kinds af mijn tweede taal geweest. Ik hou ook van de typische Britse humor.

Toch ben je terug naar België gekomen.

Het is nooit mijn bedoeling geweest definitief in Engeland te blijven. Ik had ook geen uitgekiend stappenplan dat mij vervolgens naar Broadway moest brengen of zo. Ik ben naar mijn woonplaats Antwerpen teruggekeerd om hier een aantal dingen te doen en contacten te onderhouden. Want je bent snel uit het oog, uit het hart.

Is het dan een hard milieu, de musical?

Je moet evengoed hard knokken. We hebben een tijd lang een boost gezien van musicals. Toen waren er veel opportuniteiten. Dan is het even in mekaar gezakt. Maar nu zijn er weer meer kansen, maar ook veel concurrentie. Ik ben nu 57, dus kan niet meer om het even welke rol spelen. Dat is normaal.

Is dat zo?

Er zijn toch minder mogelijkheden wanneer je wat ouder wordt. Je kan de jeune premier niet meer spelen. Al ben ik daarvoor nooit gevraagd ( lacht). Ik heb altijd duistere rollen voor mijn rekening genomen. Het hangt ook af van het soort musicals dat op een bepaald moment wordt opgevoerd. Als feelgoodmusicals of dansspektakels trendy zijn, kan ik niet veel doen. Dat ligt mij niet. Een van de recentste rollen die ik heb gespeeld, Sweeney Todd – de bloedbarbier van Fleetstreet – is dan weer perfect voor mij.

Beschouw je het als hard werken?

Toen ik de rol van Jean Valjean op West End speelde, had ik acht voorstellingen per week. Da’s heel zwaar, fysiek en vocaal. In die periode was mijn sociaal leven onbestaande. Tenminste als je je werk goed wil doen. En als operazanger was ik vaak op reis. Nu is het wat rustiger. De meeste producties lopen maar een paar weken of maanden. Daartussen kan ik wel tijd spenderen aan mijn vriendin, sporten en reizen, waar ik van hou. Maar weet je, eigenlijk is dit geen job. Musical, zingen: dat is een manier van leven. Zoals een schilder zich uit met verf op een doek, zo uit ik mij met zingen. Ik kan ook enorm fysiek genieten van het zingen. Op een podium staan, da’s fysiek en mentaal geluk.

Zing je ook thuis?

Ik wil de buren niet belasten ( lacht). Maar ik loop wellicht meer te zingen dan ik denk.

Wilde je als kind al operazanger worden?

Ik zong al als kind. En ik luisterde als twaalfjarige al naar opera. Misschien was dat wel een beetje raar. Maar ik kom uit een zingend gezin. Mijn beide ouders zongen, als liefhebber. Mijn zus ook. Opera was ook het soort muziek dat thuis werd gespeeld. Ik ben er dus mee opgegroeid. Ik dacht natuurlijk als kind nog niet om daar mijn beroep van te maken. Want ik wist niet dat dit mogelijk was. Op mijn 17de ben ik naar het conservatorium gegaan.

In de musicalwereld heb je een naam als een klok. Toch zou ik je niet echt een BV noemen.

O, dat ben ik ook niet. Da’s heel simpel. Je kan maar bekend worden wanneer mensen je ook op het kleine scherm zien. Ben je toevallig goed in het bakken van frieten en kom je daar mee op tv, dan ben je een BV. Ik voel mij niet zo aangetrokken tot televisie. Ik ben ook geen acteur met gesproken tekst. Ik ben een acteur die moet zingen. En dat heb je op tv natuurlijk zelden nodig. O

Hans Peter Janssens

° 19/03/1962 in Brugge

Studeert aan het Koninklijk Conservatorium (Gent), Guildhall School of Music and Drama (Londen), Music Academy of the West (Santa Barbara, Verenigde Staten).

Carrière

Start bij de Vlaamse opera. Debuteert in 1993 als musicalacteur bij Koninklijk Ballet Vlaanderen. Speelt Jean Valjean in Les Misérables (Antwerpen, 1999, Londen, 20002003, 20072009, en Brussel, 2019). Verder rollen in West End Story, Dracula, Dans der Vampieren, Die Walküre, Jekyll & Hyde, Sweeney Todd.