Leah Thys: ‘Ik ben Marianne nog lang niet beu’

Dagelijkse fictiereeks Thuis gaat op 2 september zijn 25ste seizoen in. De reeks is ondenkbaar zonder ‘madame Marianne’. Plus Magazine sprak met Leah Thys, die haar al bijna een kwarteeuw gestalte geeft.

Speel je haar nog altijd met evenveel plezier?

Ik vind haar nog altijd erg leuk. Ik ben Marianne nog lang niet beu! Of ik nu Shakespeare speel of dit. Het maakt mij niet uit. Een goed theaterstuk gaat altijd over menselijke emoties. Als ik kijk naar de afgelopen 25 jaar, dan heb ik ongelooflijk veel menselijke emoties kunnen spelen, daarvoor zou ik ontelbare theaterstukken nodig gehad hebben. Bovendien heb ik ook altijd dingen daarbuiten kunnen doen. Ik ben niet alleen Marianne. Ik heb ook Fabiola vertolkt. En Marlene Dietrich. Volgend jaar speel ik ‘The lady in the Van’, een clochard, dus toch iets helemaal anders dan Marianne. Ik word niet altijd getypecast. De gemiddelde kijker kent mij natuurlijk als Marianne. Ze kleeft wel een beetje aan mij. Maar dat vind ik niet erg.

Ze blijkt anno 2019 nog altijd het populairste personage.

Gek hé. Ja, dat doet deugd, streelt een mens zijn ego. Ik denk dat mensen wel houden van een zekere ondeugendheid. Ik ben een van de oudste acteurs, maar gedraag mijn niet zo. Dat spreekt ook aan.

Heb je zelf inspraak gehad in de reeks en je karakter?

We mogen binnen ons personage ideeën aanbrengen en dat is altijd heel fijn geweest. Je krijgt een verhaal-karakter en dan ga je daar mee bouwen. Je kunt dat alleen maar zo eerlijk mogelijk proberen te doen, naar de intentie van de schrijvers. Marianne werd gecreëerd als de ‘rich bitch’. Ik wilde dat niet: want elk mens heeft elk mogelijk gevoel in zich. Dus heb ik haar ook veel warmte en intelligentie meegegeven. Maar tegelijkertijd is ze een snob en pakt ze de dingen soms verkeerd aan. Ik wilde geen karikatuur van haar maken. Want als je niet oppast gebeurt dat. Je moet altijd bij de pinken blijven en je afvragen: zit ik nog wel juist?

Waar denk je met het meeste plezier aan terug ?

O, er zijn veel mooie momenten geweest. Het iconische gevecht tussen Marianne en Rosa blijft natuurlijk bij. Dat was erg leuk om te doen. Het liefst speel ik de scènes waarin ik heel stout kan zijn, wetende dat ik het ben maar toch doe, ofwel de heel emotionele scenes.

Is Thuis erg veranderd in die 25 jaar?

Het tempo ligt véél hoger. Er zijn nu veel meer personages en het aantal afleveringen dat wordt opgenomen in een jaar is enorm toegenomen. Maar het is wel haalbaar hoor, want je moet er natuurlijk niet altijd zijn. Afhankelijk van de verhaallijn heb je het soms druk en op ander momenten minder. Gelukkig maar, want de draaidagen zijn zwaar: om 5 uur opstaan, 7 uur make up en 8 uur opnames. Per scène heb je 20 à 30 minuten en dan moet het erop staan. Dan ben je wel leeg ’s avonds.

Je bent 74. Denk je wel eens aan pensioen?

Help! Ik weet niet hoe dat gekomen is, ik was daar niet bij! (lacht). Officieel ben ik met pensioen. Ik geef bijvoorbeeld geen les meer. Maar Thuis en af en toe een theatervoorstelling erbij is leuk, en ook wel genoeg. Want ik wil natuurlijk ook nog een beetje genieten van het leven. Ik hou het meest van niksen. Thuis wat lezen, gaan wandelen en mensen ontvangen. Dat doe ik heel graag. Mijn huis is echt een va-et-vient.

Kan je al een tipje van de sluier oplichten over het nieuwe seizoen Thuis?

Ik mag daar niets over zeggen. En het zou ook heel jammer zijn voor de kijkers, want dan ontneem ik hen veel kijkplezier. Laat ons zeggen dat er sommige mensen gelukkig en andere zeer ongelukkig gaan zijn...

Thuis. Seizoen 25. Vanaf 2 september. Ma-vrij, 20.10 u op Eén.