Stressincontinentie, de meest voorkomende vorm van ongewild urineverlies

Verliest u gemakkelijk enkele druppeld urine wanneer u lacht, hoest, niest of een inspanning doet zoals uw kleinkind optillen, dan is de kans groot dat u aan inspanningsincontinentie lijdt.

De meest voorkomende vorm van incontinentie bij vrouwen is zeker inspanningsincontinentie, ook stressincontinentie genoemd. In tegenstelling tot wat deze laatste benaming zou kunnen laten vermoeden heeft dit probleem niets met mentale stress te maken, maar alles met druk die wordt uitgeoefend op de bekkenbodem.
De blaasvulling verloopt normaal, de blaas is stabiel en men moet niet vaker plassen, maar wanneer de druk toeneemt verliest men onverwacht enkele druppels urine.

Oorzaken

Inspanningsincontinentie is vaak te wijten aan een verzwakking van de bekkenbodemspieren, die de sluitspier onderaan de urinebuis helpen. Zulke verzwakking kan een gevolg zijn van zwangerschap(pen) en bevalling(en), ook al treedt het probleem vaak pas vele jaren later op. Zodra de druk in de buikholte stijgt, bij hoesten, niezen, een inspanning, vegroot de druk op de bekkenbodem.
Ook extra druk op de bekkenbodem door overgewicht of constipatie kan een rol spelen.
En na de menopauze werken de hormonale veranderingen bij de vrouw eveneens een verzwakking van de weefsels in de hand.

Behandeling

Eerst en vooral zal advies gegeven worden in verband met de levensstijl (zie Tips om urineverlies te vermijden).
Vervolgens wordt bekkenbodemtraining gegeven. Hierbij worden door een gespecialiseerde kinesitherapeut correcte willekeurige bekkenbodemsamentrekkingen aangeleerd en tips gegeven om de bekkenbodem te versterken en optimaal te leren gebruiken. Wie elke dag 3 tot 5 minuten oefent in normale omstandigheden van het dagelijkse leven, merkt al na een maand verbetering. Tot 70 % van de patiënten met stressincontinantie is hiermee geholpen.
Andere niet-operatieve behandelingsmethoden:

• het inbrengen van een tampon in de vagina voor activiteiten waarbij men urineverlies vreest zoals bijv. sporten. De tampon geeft extra steun aan de plasbuis en blaashals.
• het inbrengen van een zogenaamde guard in de vagina. Dit kan door de vrouw zelf worden gedaan. Het principe is hetzelfde als bij een tampon.
• het inbrengen van een pessarium in de schede door een arts. Hierdoor kan een verzakking wordengecorrigeerd. Een pessarium moet regelmatig worden verwijderd en schoongemaakt worden.
• een urinestopje wordt gebruikt bij lichte en matige incontinentie en sluit als het ware de plasbuis af.

Pas in laatste instantie wordt overgegaan toteen operatie. Soms volstaat het om de urinebuis onderaan meer steun te geven met behulp van een soort bandje. Het gaat dan om een vrij lichte ingreep.
In andere gevallen is een correctie van een blaasverzakking nodig. En in zeer uitzonderlijke gevallen een ingewikkeldere ingreep zoals het plaatsen van een kunstmatige blaassfincter.
In afwachting van een efficiënte oplossing of in geval het probleem slechts gedeeltelijk kan worden verholpen, dient gebruik gemaakt te worden van aangepast opvangmateriaal. Ook op dat vlak is er de afgelopen jaren veel vooruitgang gemaakt. Voor iedere persoon, man of vrouw, met licht tot ernstig ongewild urineverlies, bestaat er een aangepaste oplossing.