De kat komt uit de woestijn – die van het Midden-Oosten om precies te zijn – en is dus van nature meer vertrouwd met droogte en felle zon dan met water. Maar als je je dier al heel jong aan water leert wennen, zal het minder bang zijn wanneer het er toch mee in contact komt.
Een kat heeft verder een buitengewone controle over haar lijf: ze is ongelooflijk soepel, kan zich in alle bochten wringen, heel hoog spring- en altijd op haar pootjes belanden, en ze heeft een perfect evenwichtsgevoel. Maar wanneer haar vacht nat is, wordt haar lichaam zwaar en verliest ze die kostbare controle. Dat ondermijnt haar zelfvertrouwen, vandaar dat ze liever uit het water blijft.
Een kat mag dan wel een afkeer hebben van baden, toch wordt ze aangetrokken door de beweging water: een lopende kraan, een douchestraal enz. Ze is dan ook erg nieuwsgierig en gefascineerd door de natuur en menselijke technologie. Vandaar haar grote belangstelling voor fonteinen, die bovendien altijd voor vers water zorgen.
Verwar water echter niet met hygiëne. Het is niet omdat wij ons met water wassen dat katten dat ook moeten doen. Ze hechten veel belang aan hygiëne en wassen zich door zich schoon te likken, zonder water.
Toch zijn er kattenrassen die meer van water houden dan andere. Zoals de Noorse en de Siberische kat. Ze komen uit koude, natte streken en hebben het daarom minder moeilijk met water en vocht dan hun soortgenoten. De prachtige Bengaalse kat, met haar vacht als van een luipaard, en de uit Noord-Afrika afkomstige Abessijnse kat, zijn dan weer prima zwemmers. En ook de Main Coon, een grote kattensoort met een enorme staart, voelt zich prettig in het water. Tot zover de veralgemeningen, want elke kat heeft haar eigen karakter en het is dus best mogelijk dat jouw Maine Coon, Bengaal of Noor een bloedhekel aan water heeft.
Met dank aan Julie Willems, gedragstherapeute
