Rokersadem en gelige snor

Dr. Anouk Buelens-Terryn is huisarts in opleiding en schrijft over wat haar raakt.

De stoelen in mijn praktijk stonden nog nooit zo ver uiteen. Aan mijn rechterzijde leunt de man tegen de muur. De vrouw zit aan de andere hoek van mijn bureau. Kaarsrecht. Ik had haar alleen op de afspraak verwacht, gezien we enkel haar lab- resultaat moesten bespreken. Dat duurt echter niet lang, zo had haar partner ingeschat. Na vijf minuten buigt hij de consultatie al snel om naar zijn noden: een nieuw voorschrift voor zijn erectiepillen.

Zijn dossier had ik niet vooraf ingekeken. Snel werp ik een blik op de samenvatting. Hoewel hij in het verleden al eerder deze medicatie voorgeschreven kreeg, hou ik er niet van om snel herhaalvoorschriften te printen. Levensstijlaanpassingen bespreken vind ik minstens zo belangrijk en kunnen de medicamenteuze werking ondersteunen of zelfs overbodig maken. Voorzichtig pols ik of ik eerst nog wat verdere vragen mag stellen. Hij ziet daar geen graten in, maar ik zie zijn vrouw steeds ongemakkelijker worden.

Of hij al eens dacht aan stoppen met roken, vraag ik voorzichtig. Er is immers een verband met erectiestoornissen beschreven. Maar nee, proest hij. Aan zijn roken liggen de klachten niet. Wel aan zijn vrouw. Ik vind haar niet meer aantrekkelijk, zegt hij bijna achteloos. Zij kijkt niet eens verrast op. Het is alsof ze zich al geruime tijd bewust is van dit feit. Ondertussen gaat hij onverstoorbaar verder en beschrijft dat zijn erecties bij het masturberen wel stevig zijn.

Hoewel sigaretten niet de reden van zijn klachten zijn, is zijn rookgedrag dat voor zijn vrouw wel.

Hoewel je zijn levensstijl op z’n minst ongezond mag noemen, moet ik meneer wel gelijk geven. Zijn sigaretten zullen niet de (enige) reden zijn van zijn klachten. Maar aangezien het gebrek aan aantrekking de oorzaak van zijn probleem lijkt, is een medicamenteuze behandeling niet de meest noodzakelijke. Hebben ze er al eens aan gedacht om aan hun relatie te werken? Tijd te maken voor elkaar? Elkaar te herontdekken?

Hij proest het net niet uit. “We zijn 35 jaar samen, dokter. We zagen al wel genoeg van elkaar”. Het blijft even stil voordat hij er zachtjes aan toevoegt dat hij haar nog wel de moeite waard vindt, maar dat bijna al zijn initiatieven op weerstand botsen. Hij voelt zich afgewezen. Ik zie haar houding verzachten terwijl ze kordaat stelt dat zijn rokersadem en gelige snor haar niet warm maken. Hoewel ze nog steeds aan weerszijden van mijn bureau zitten, voel ik dat hun afstand verkleint.

Ze mist de sportieve momentjes waarop ze samen gingen joggen, voor de kinderen er waren. Hij onderdrukt een glimlach bij die herinnering. Nu de zonen op kot zitten hoopte ze dit weer te kunnen oppikken, maar zijn afgenomen conditie en toenemende rokershoest gooien intussen roet in het eten. Zuchtend erkent hij dat hij de confrontatie met zijn leeftijd pijnlijk vindt. Reden te over om die levensstijl om te gooien, lijken we met z’n drieën te denken. Ik besluit het topic te laten bezinken. Tijdens een vervolgafspraak kunnen we hierop terugkomen. Een week later zie ik zijn naam verschijnen in mijn agenda. Een nieuwe vraag naar erectiepillen? Nee hoor. Enkel een hoopvolle vermelding van rookstopbegeleiding.