Bradycardie is een hartritmestoornis waarbij het hart minder dan 60 keer per minuut slaat, een abnormaal laag ritme.
Het hart is een spier die zich ons leven lang onophoudelijk ritmisch samentrekt en weer ontspant. Elke hartslag wordt gestimuleerd door een elektrisch signaal dat in het geleidingsstelsel van het hart wordt opgewekt. Een normale hartslag herhaalt zich 60 tot 100 keer per minuut. Soms gaat het hart door een storing van het geleidingsstelsel te snel of te langzaam kloppen, of onregelmatig. De elektrische activiteit van het hart kan met een elektrocardiogramonderzoek worden gemeten.
Bij een normale hartslag gaat het hartsignaal volgens een bepaalde route door het hart. Het signaal begint in de sinoatriale knoop, afgekort SA-knoop, die zich in de rechterboezem bevindt. De SA-knoop stimuleert de boezem zich samen te trekken, waardoor bloed in de hartkamers wordt gestuwd. Het elektrische signaal gaat dan via de atrioventriculaire knoop, afgekort AV-knoop, de hartkamers binnen. Door het signaal trekken de kamers zich samen, en daardoor wordt het bloed naar de longen en de rest van het lichaam gepompt.
Als het signaal wordt vertraagd of geblokkeerd, kan bradycardie ontstaan. Bradycardie is een hartritmestoornis waarbij het hart minder dan 60 keer per minuut slaat, een abnormaal laag ritme.
De meeste mensen met bradycardie vertonen geen symptomen. Maar bij veel anderen veroorzaakt bradycardie symptomen als duizeligheid, zwakte of flauwvallen. Die symptomen worden veroorzaakt door een verminderde circulatie van zuurstofrijk bloed in het lichaam, en vooral door een verminderde bloedtoevoer naar de hersenen. Bradycardie kan het gevolg zijn van een hartziekte, maar het kan ook ontstaan zonder aanwijsbare oorzaak.
Behandelingsmethoden voor bradycardie zijn onder meer het toedienen van medicijnen of, in ernstige gevallen, het plaatsen van een pacemaker om het hartritme te regelen.
