De comeback van de bedwants

Het klinkt als een spannende film: ‘Hij was verdwenen uit Europa; maar nu is hij bezig aan een comeback! Hij verstopt zich in bedden of achter het behang en wacht tot je slaapt om toe te slaan.’ In werkelijkheid is er echter niets spannends aan bedwantsen in je slaapkamer.

Bedwantsen zijn bloedzuigende parasieten van een halve centimeter groot die zich tijdens hun ruim een jaar durend leventje met twee zaken bezighouden: mensenbloed zuigen en eitjes leggen. En dat laatste doen logischerwijs alleen de vrouwtjes bedwants. Maar dan wel flink: mevrouw bedwants legt een tot twaalf eitjes per dag.

Steeksnuit

Een bedwants (ook wel wandluis genoemd) beschikt over een vlijmscherpe steeksnuit waarmee ze moeiteloos door een mensenhuid kan prikken om bloed te zuigen. Om zichzelf niet te verraden injecteert de bedwants tegelijkertijd verdovende stoffen. Na 10 tot 15 minuten zuigen is het gevolg een opgezwollen (want volgevreten) bedwants die tijdelijk een wat rodere kleur heeft, waar zij normaal meer roodbruin is. En wondjes en jeukende bulten voor zijn menselijk slachtoffer.

Genezen

De wondjes die na een steek ontstaan, genezen doorgaans snel. Vervelend is wel dat er huidinfecties kunnen optreden of littekens achterblijven als de bultjes worden opengekrabd. Daarnaast kunnen de beestjes psychologische schade aanrichten: angst om gebeten te worden, maar ook schaamte omdat de aanwezigheid van de bloedzuigers gezien zou kunnen worden als een gevolg van slechte hygiëne, hoe onterecht dat ook is.

Geen ziektedrager

Gelukkig kan de bedwants geen ziektes overbrengen, in tegenstelling tot andere bloedzuigende insecten als muggen en vlooien. Prikken kunnen ze in principe overal, maar de benen zijn de favoriete werkplek.

Waar zitten ze?

De bedwants dankt haar naam aan haar lievelingsverblijfplaats: de slaapkamer van de mens. Daar kan ze rustig wachten tot haar voedsel gaat slapen. Hoewel ze grote afstanden kunnen afleggen, zitten bedwantsen het liefst in de naden van een matras, achter schilderijen of posters, in scheurtjes van plinten, plooien van beddengoed, achter het behang of in holle bedspijlen.

Amandelachtige geur

Buiten de op muggenbeten lijkende bedwantsbeten, zijn bloedvlekken van geplette bedwantsen op lakens en matrassen een aardige aanwijzing voor hun aanwezigheid. Bij hun schuilplaatsen zijn vaak uitwerpselen, eitjes en vervelde huid te vinden, al is dat met het blote oog lastig te zien. Bij een flinke bedwantseninfectie hangt er een amandelachtige geur in de slaapkamer.

Comeback

De bedwants leek tientallen jaren verdwenen te zijn uit Europa, maar na een opmars in de Verenigde Staten, is het bloedzuigertje ook hier aan een comeback bezig. Daarbij maken de beestjes geen onderscheid tussen goedkope jeugdherbergen of chique hotels. Zet daarom bij een overnachting in een hotel nooit je koffer op de grond. Daarmee voorkom je dat je ongewenste souvenirs meeneemt naar huis.

Bestrijden

Bedwantsen overleven tegenwoordig omdat er steeds minder zware bestrijdingsmiddelen mogen worden ingezet. Het voorkomen of verdrijven van de mormels moet dan ook drastisch gebeuren: dicht scheuren en kieren en schakel een professionele bestrijder in als ze in je huis zitten. Gooi kleding, matrassen en beddengoed waarin ze zijn aangetroffen weg of reinig alles op zestig graden.

Verder zijn er allerlei soorten lijmvallen in omloop. Ook in de handel: diverse biologische bestrijdingsmiddelen, die pasgeboren of volwassen bedwantsen aanpakken of ze weghouden van plekken waar is gespoten.

Probeer wanneer je in een hotel overnacht te voorkomen dat je laken de grond raakt: zo voorkom je dat bedwantsen van buiten je bed gemakkelijk omhoog kunnen klauteren. Plaats je bed wat van de muur af, zodat ze ook op die manier de pas worden afgesneden. Inderdaad, deze laatste twee bestrijdingstips helpen niet als de bloedzuigertjes al op je bed zitten. Maar alle beetjes helpen, ook bij kleine beestjes.

Bron: Gezondheidsnet.nl