Dik, en wat nu?

De dame knijpt hard in haar bovenbenen. Mijn blik blijft even op die stevige greep rusten. Is ze zenuwachtig? Ze ziet me kijken en geeft een andere interpretatie aan mijn turen. “Ja, ik ben dik, dokter. Maar daarvoor kom ik vandaag niet”, begint ze haar relaas.

Uitgeput, vermoeid en ontmoedigd. Zo voelt ze zich. Opgelaten roept ze ook nog uit dat ze weet dat het haar eigen schuld is. “Ik had maar niet zoveel moeten wegen!” Desondanks schetst ze een lang en intensief parcours om daar verandering in te brengen. Ze heeft een fysieke job en consulteerde al verschillende diëtisten en specialisten. Er werd uiteindelijk een maagverkleining uitgevoerd en toen deze te weinig effect bleek te hebben, werd die omgezet in een gastric bypass. Ook daarmee bekwam ze niet het beoogde gewichtsverlies. Ze zucht.

Met haar gewicht had ze nog kunnen leren leven, vervolgt ze. Maar er kwam nog veel meer bij kijken. Onderliggend bleek er een polycysteus ovariumsyndroom aanwezig te zijn. Hierdoor kon ze moeilijk zwanger worden. Een fertiliteitstraject kon enkel worden gestart als ze nog eens 20 kilogram afviel. Dat lukte haar met alle wil van de wereld niet. Haar partner verliet haar. Ze begrijpt dat zijn kinderwens te groot was en gunt hem een nieuwe kans. Toch knaagt het. Inmiddels is ze 50+ en heeft ze alle hoop op een eigen kind opgegeven.

De eenzaamheid durft ze te verdrinken, geeft ze toe. Ze herinnert zich wel dat na een maagverkleining alcohol wordt afgeraden, omdat er door de aanpassingen aan de maag een snellere en hogere alcoholpiek in het bloed optreedt. Alleen is het voor haar moeilijk om aan deze instructie gehoor te geven. Ze vindt het wel aangenaam dat ze sindsdien vlugger dronken wordt. Het verdooft haar tristesse. Bovendien, zo vult ze aan, kan ze niet snoepen in het openbaar. “Dan zie je de mensen kijken: zou je dat wel doen?!” Van een glas wijn kijkt echter niemand op.

Haar verhaal klinkt helaas bekend: het risico op alcoholproblemen na een bypassoperatie komt geregeld voor. Uit de meest recente cijfers blijkt dat een op de tien na zulke chirurgie met een alcoholverslaving kampt. Ze is bovendien niet de eerste patiënt die getuigt over de onmenselijke druk van het gewichtsstigma. Het lijkt alsof deze informatie haar even doet ontspannen. Hoe moet het nu verder?

Om te beginnen moeten haar bloedwaarden worden gecontroleerd. Bij een gastric bypass én overmatig alcoholgebruik komen vitamine- tekorten frequent voor en die kunnen haar vermoeidheid in de hand werken. Of ze haar supplementen sinds de ingrepen dagelijks inneemt? Ze schudt van niet, de kostprijs van de pillen maakt dat ze de noodzakelijke preparaten al geruime tijd achterwege laat.

Los van de mogelijke lichamelijke oorzaken van haar kwalen, lijkt ook haar mentaal welzijn een belangrijke trigger voor haar aanmeldingsklacht. Zou het haar niet deugd doen om ook psychologisch begeleid te worden, zodat ze haar verdriet niet meer moet verdrinken? Ze knikt. “Ik ben een binnenvetter, maar ik wil niet langer wegkwijnen.”