Video: ongewild urineverlies

Incontinentie of ongewild urineverlies betekent dat het lichaam moeite heeft met het beheersen van de urineafvoer, of dat die beheersing helemaal verloren is gegaan

Het urinewegenstelsel bestaat uit twee nieren, twee ureters (urineleiders), de blaas en de urethra (urinebuis). De nieren verwijderen afvalstoffen uit het bloed en verwerken die in urine. De urine gaat dan door de buisvormige ureters en wordt in de blaas bewaard totdat de urine via de urethra wordt uitgeplast.

‘Urine-incontinentie’ betekent dat het lichaam moeite heeft met het beheersen van de urineafvoer, of dat die beheersing helemaal verloren is gegaan. Bij vrouwen komt urine-incontinentie het meest voor. Zo’n 10 procent van de vrouwen heeft regelmatig last van incontinentie, en bijna 20 procent van de vrouwen ouder dan 75 jaar wordt daar dagelijks door geplaagd. Minstens 50 procent van de vrouwen heeft ooit wel eens last van incontinentie gehad.

Urine-incontinentie kan heel wat oorzaken hebben. Stressincontinentie komt het meest voor. Stressincontinentie treedt op als de kracht van de urethrasluitspier minder wordt, zodat de sluitspier de uitstroom van urine niet kan tegenhouden als de druk vanuit de buikholte toeneemt. Enkele risicofactoren van deze vorm van incontinentie zijn veroudering, beschadiging van de urethra en het baren van kinderen.

Bij aandrangincontinentie trekt de blaasspier zich zonder reden samen. Die samentrekkingen kunnen optreden zonder dat de hoeveelheid urine in de blaas daarbij een rol speelt. Aandrangincontinentie kan worden veroorzaakt door ruggengraatletsel, neurologische ziekten zoals multipele sclerose, infectie of blaaskanker. Bij mannen kan ook goedaardige prostaatvergroting een risicofactor zijn. Een arts kan een geschikte behandeling voorschrijven, afhankelijk van de ernst en de oorzaak van de incontinentie.