Als uw kind weer thuis komt wonen

In het juninummer van Plus Magazine geeft een gezinstherapeut nuttige adviezen voor 50-plussers die geconfronteerd worden met “boemerangkinderen” – kinderen die na een mislukte relatie of jobverlies weer bij ma en pa thuis komen wonen. Lezers die deze situatie meemaakten, vertellen hier hun verhaal.

“Hij moet nooit meer komen klagen”

“Mijn zoon zat financieel aan de grond en daarom is hij weer thuis komen wonen”, mailt Lucia. “Hij moest van mij zijn schulden zo snel mogelijk afbetalen. Voor kost en inwoon rekende ik hem ? 100 per maand aan, zodat hij voldoende geld overhad om zijn schulden af te betalen. Na anderhalf jaar is hij met een vriendin gaan samenwonen, hoewel zijn schulden nog niet helemaal afbetaald waren. Ik heb hem in zijn eigen belang gevraagd nog even te wachten tot alles in orde was, maar daar had hij geen oren naar. Resultaat? In de toekomst zal hij zijn plan moeten trekken en moet hij niet meer bij mama komen klagen.”

Goede afspraken

Volgens andere lezers kan een terugkeer naar huis alleen slagen als er vooraf goede afspraken worden gemaakt. En wel over alle aspecten van het weer samenwonen. “Ik ben alleenstaande en niet zo gezond”, zegt Francine. “In zekere zin was ik dus blij dat mijn kinderen terug thuis zijn komen wonen, want ze helpen me. Maar we hebben wel zeer goede afspraken gemaakt.”

Een volwassen kind dat terugkeert naar huis moet bereid zijn zijn vroegere levenspatroon aan te passen”, meent Peter. “Een kind weer in huis nemen na een lange periode is niet gemakkelijk. En er moeten over alles duidelijke afspraken worden gemaakt, bijvoorbeeld over de bijdrage van de zoon of dochter in de algemene kosten en in de kosten van de voeding, maar ook over weggaan en thuiskomen. Hij of zij zal zijn/haar onafhankelijk levenspatroon moeten aanpassen.”

Onderschat de werklast niet

Onze onvoorwaardelijke liefde als ouders doet ons soms de werklast en de fysieke belasting onderschatten die een boemerangkind veroorzaakt. Vooral dan als de terugkerende zoon of dochter zelf een klein kind meebrengt. Magda: “Onze dochter is twee jaar geleden gescheiden en met twee kindjes (nu 5 en 10 jaar oud) terug in het ouderlijke nest komen wonen. Als gepensioneerd koppel zorgen we nu dag in dag uit met veel liefde voor de dochter en de kleinkindjes. Maar het is soms zwaar om te dragen!”

Onverwachte gevolgen

Hebt u een laag inkomen en moet u hierdoor geen belastingen betalen? Of hebt u recht op bepaalde sociale voordelen (het Omniostatuut bij voorbeeld)? Dan moet u twee keer nadenken eer u toestemt in de terugkeer van een volwassen kind. Als uw kind voortaan wettelijk bij u inwoont, wordt zijn inkomen bij het uwe gerekend en kunt u heel wat voordelen verliezen. Dat is Els overkomen: “Ik ben al vele jaren gescheiden. Vorig jaar is onze oudste zoon op 19-jarige leeftijd weer bij mij komen wonen, nadat hij eerst bij zijn vader had gewoond. Wat kon ik als moeder anders doen dan hem laten intrekken? Hij kwam van school en had nog geen recht op een wachtuitkering. We hebben concrete afspraken gemaakt. Zo moest hij werk zoeken en dat heeft hij ook meteen gedaan. Verder moet hij maandelijks een kleine bijdrage betalen voor zijn onderhoud. Dat is ook nodig want als alleenstaande mama met nog een 16-jarige zoon ten laste is niets evident. Helaas word ik nu financieel gestraft omdat ik mijn eigen kind wil helpen. Voordien had ik een laag inkomen met voordelen zoals het Omniostatuut van de ziekteverzekering en stookoliecheques. Die ben ik nu allemaal kwijt omdat het inkomen van de oudste zoon wordt samengeteld met het mijne (we zijn zogenaamd samenwonend).”

Geen generatieconflict meer

Het groeiende aantal boemerangkinderen wordt soms verklaard door het feit dat jonge volwassenen vandaag geen generatieconflict meer hebben met hun ouders, terwijl hun eigen ouders dat wel hadden met hun ouders. Paul lijkt dat te bevestigen: “25 jaar geleden ben ik na een echtscheiding verhuisd en heb ik het hoederecht over mijn kinderen gekregen. Als alleenstaande vader heb ik hen grootgebracht. Vandaag wonen mijn zoon (binnenkort 34) en mijn dochter (32) nog steeds bij mij. De jeugd wil vandaag het ouderlijke nest blijkbaar niet meer verlaten, terwijl ik als 18-jarige niet snel genoeg thuis kon vertrekken!”

Lees méér over de boemeranggeneratie in Plus Magazine van juni 2013.