Voor u getest: stage wagenbeheersing

‘Rijd maar iets sneller, ja, vijftig kilometer per uur. Prima! En op mijn signaal gooi je de remmen dicht. Nu !’

Marie-Luce (70) remt abrupt op een stuk weg dat spiegelglad is gemaakt. De wagen gaat aan het tollen, maar ze krijgt hem weer onder controle en eindigt mooi tussen de lijntjes. Applaus!

Marie-Luce is niet de oudste tijdens deze rijstage. Anne-Marie is 73, André is 69, Marie-Claire telt 70 lentes en ik ben er bijna zestig. Een dag lang worden we door onze twee stagebegeleiders Didier en Olivier op sleeptouw genomen.

De Peugeot Driving Academy organiseert tal van cursussen wagenbeheersing. Preventief rijgedrag, stage jonge bestuurders, stage ‘moeilijke omstandigheden’, pilotage weekend voor de liefhebbers en wat zij de ‘stage senioren’ noemen, om reacties en reflexen te testen, remoefeningen te doen, obstakels te leren ontwijken... De nieuwste technologie van de moderne wagen wordt uitgelegd en de jongste aanpassingen van de wegcode worden bijgeschaafd.

Eerst wat theorie

9 uur: we krijgen koffie en croissants, en Didier vertelt ons over de gevaren op de weg. “Herinneren jullie zich dat in 1977 een KLM-vliegtuig neerstortte op Tenerife. 583 doden, de wereldpers had het er dagenlang over. 583 doden... Maar weet u dat er in 2013 in heel Europa 595 doden per wéék vielen? Per week! En daar maakt niemand zich druk om.” De toon is meteen gezegd. Veiliger verkeer, daar draait het allemaal om.

Eén van de dames rijdt met een wagen met automatische versnelling. “Héél goed idee”, vindt Didier. Met een ‘automatique’ gebeuren er minder ongevallen, je hebt meer tijd om je op het verkeer te concentreren.

We leren dat we de neksteun van onze zetel strategisch moeten plaatsen, want véél verkeersongevallen hebben een whiplash tot gevolg. En hoe ouder we worden, hoe kwetsbaarder onze spieren en botten worden. Opletten dus.

Een mens heeft twee ogen die alleen maar vooruit kunnen kijken. In wezen zijn we niet gemaakt voor hoge snelheden. We moeten dus tijdens het rijden regelmatig ons hoofd draaien en oogcontact zoeken met fietsers, voetgangers en andere chauffeurs. En opletten dat we niet te lang in de dode hoek van grote vrachtwagens blijven rijden.

Maar sommige chauffeurs kijken nauwelijks achterom. Die hebben alleen hun spiegels om te zien wat er achter hen gebeurt. Niet te snel rijden dus!

Sommigen klagen dat 30 km per uur in de stad wel héél traag is. Dat klopt, maar wanneer je een voetganger aanrijdt aan die snelheid, heeft hij 90 procent overlevingskans! Bij een hogere snelheid daalt die kans heel snel.

Dertig procent van de aanrijdingen gebeurt op een parking. Het is dus opletten geblazen wanneer we boodschappen doen en achteruit onze parkeerplek verlaten. Je ziet niet altijd wie er aankomt.

Didier leert ons hoe we makkelijk achteruit kunnen parkeren midden een lange rij, zodat we veilig vooruit kunnen wegrijden straks.

En dan de praktijk

10.30 uur: lang genoeg gepraat. We gaan naar de oefenpiste van Peugeot, hier in Nijvel. De Peugeot Driving Academy biedt een veilig parcours en wagens. We krijgen twee auto’s. Eentje met versnellingen (die van Didier) en een automatsche (die van Olivier).

We leren onze reactiesnelheid kennen. Om beurten moeten we rijden, zestig per uur, en wanneer er een signaal weerklinkt, moeten we de remmen dichtgooien. Bij de ene is de reactie al wat sneller dan bij de andere. Ik scoor goed. Is dat omdat ik de jongste ben? “Neen”, benadrukt Olivier, “Elk mens heeft een fractie van een seconde nodig om te beseffen dat er gevaar is, en dan pas handelt hij. Of je nu 20 bent of 70, je doet er ongeveer een seconde over vooraleer je echt gaat remmen.”

11 uur: we leren het verschil kennen tussen remmen aan 30 per uur, aan vijftig per uur, aan zeventig per uur. Wat een verschil! Ik moet richting blauwe verkeerskegels rijden en stoppen wanneer ik een signaal krijg.

Dat lukt best. Maar plots gaan er fonteinen aan het werk en wordt het wegdek natgespoten. Dezelfde oefening... maar totaal anders! Ik slip en verlies de controle. Kegels omver. Gelukkig dat het geen voetgangers waren.

We leren hoe we tijdens dat bruusk remmen rustig moeten uitwijken, en altijd kijken naar de plek die we willen bereiken. Na eindeloos oefenen slaag ik erin hard te remmen op dat natte wegdek en mooi naast die kegels weg te schuiven.

Mijn collega’s krijgen vanzelfsprekend ook de kans om heel veel keer te oefenen en te proberen. Met vallen en opstaan leren we onszelf en onze wagen te beheersen. ‘Het is toch heerlijk dat we eens kunnen slippen en botsen in een veilig milieu en met een wagen die niet de onze is’, lacht André, ‘wanneer je écht in een dergelijke situatie terechtkomt is het te laat, wanneer je nooit leerde hoe de controle te bewaren.’

Motivatie

12.30 uur: tijd voor de lunch. We zijn in een opleidingscentrum voor chauffeurs, dus geen aperitief, en alleen water bij ons slaatje. Waarom komen mijn medeleerlingen deze cursus – die niet goedkoop is – volgen?

Anne-Marie: “Een mens is nooit te oud om te leren, en toen bleek dat de provincie Waals-Brabant het grootste deel van het cursusgeld betaalt, schreef ik me graag in. Let op, ik rijd al heel mijn leven. Wij haalden ons rijbewijs weliswaar door het gewoon te gaan afhalen bij het gemeentebestuur, maar we hebben zoveel meer ervaring in het verkeer, en met de jaren werden we voorzichtiger. Maar ik wil vooral de wagen kunnen controleren tijdens de gladde winterdagen.”

Marie-Luce: “We moeten bij blijven, en alert blijven. Niks erger dan mensen die nog alleen de wagen gebruiken om boodschappen te doen en die een echt gevaar op de weg zijn. Ik zie dat om me heen hoor. Leeftijdsgenoten die echt gevaarlijk rijden. En niemand van hun kinderen die durft te zeggen dat ze beter de wagen in de garage zouden laten. Het zal mij niet overkomen. Ik zal weten wanneer ik niet meer veilig rijd.”

Marie-Claire rijdt met een oude Volvo, met automatische versnelling, en wil binnenkort een nieuwe wagen, dus ze komt hier kijken wat die nieuwe termen als ABS (antiblokkeersysteem) en EPS (electronic stability program) allemaal inhouden.

André vertelt hoe je als man vroeger je rijbewijs heel gemakkelijk kon halen tijdens je legerdienst. Hij vindt dat 50-plussers niet slechter of beter rijden dan anderen. “Jonge chauffeurs rijden agressiever. Ikzelf gebruik meer en meer mijn spiegels in de auto. Mijn nek en rug laten me minder en minder toe om me te draaien. Dus wil ik mijn techniek op niveau houden, en hier leren hoe dat moet.”

Tijd voor slipgevaar!

13.30 uur: terwijl elders op de piste hele jonge mensen onze oefeningen van de voormiddag doen, trekken wij naar een bijzonder gladde ondergrond. Om beurten rijden we op een stuk weg dat glad is als ijs. Ik weet de eerste keer niet wat me overkomt. De auto draait in het rond, ik heb helemaal geen controle meer over het stuur en maai een massa kegels weg. Dan leert de instructeur me hoe ik het stuur rustig moet hanteren, hoe ik de EPS zijn werk moet laten doen en hoe ik altijd moet kijken naar de plek waar ik uiteindelijk wil terechtkomen.

Gaandeweg leerde ik me te beheersen op het ijs. Ik leerde wat de maximumsnelheid is, en dat paniekreacties het allemaal nog slechter maken. Beheerst blijven, heel rustig bijsturen en kalm de eindplek bereiken. Het kan!

Ik zie mijn collega’s ook vervaarlijk rondtollen bij de eerste pogingen, om daarna tot ieders vreugde stilaan de beheersing terug te vinden.

We leren ook dat de kwaliteit van de banden superbelangrijk is. Eén van de twee auto’s heeft versleten achterbanden, en die gaat véél vlugger aan het slippen dan de wagen met kwaliteitsbanden.

Evaluatie

16.30 uur: ik ben doodmoe. Van de concentratie, van het verwerken van informatie, van het eindeloos proberen, met vallen en opstaan... Iedereen is tevreden. Er wordt nog wat nagepraat, we hebben allemaal veel bijgeleerd.

Ik leerde vlotjes achteruit te parkeren, ik leerde welk soort ongevallen er te vermijden is, mits de nodige aandacht, ik leerde dat oogcontact superbelangrijk is in het verkeer, en ik leerde hoe ik me na onverwacht remmen toch op de weg kan houden, mits soepel gebruik van mijn stuur en mijn pedalen. Niet naar de neus van de auto kijken, maar de ogen richten op de plek waar je wil belanden, dat is van het allerhoogste belang.

Praktisch

Deze stage kost 265 euro. Wie in Waals-Brabant woont, krijgt 200 euro tergubetaald van de provincie.Informatie: www.peugeot-driving-academy.be