De Rondes van Eddy

1969 : Eerste overwinning

Guy Verhofstadt: Ik herinner mij die Tour van 1969 nog heel goed. We zaten met het hele gezin rond de televisie, toen nog zwartwit. De Duitser Rudi Altig verloor zijn gele trui op de Ballon d’Alsace, in de rit Mulhouse-Belfort.

Eddy Merckx: Juist, Roger De Vlaeminck zat mee in onze ontsnapping..

G.V.: En wij riepen allemaal samen: “Eddy gaat winnen!” En hij had zijn gele trui. Later won hij de rit naar Mourenx met acht minuten voorsprong...

E.M.: ... op Michele Dancelli, een Italiaan.

G.V.: Toen stond het als een paal boven water dat Eddy de Tour zou winnen. Acht minuten! Vandaag zou dat niet meer kunnen. (Bewonderend) Acht minuten!

1970 : Tweede overwinning

Eddy Merckx: Toen had je nog een heel speciale sfeer in de Tour. De journalisten en de renners stonden dicht bij elkaar. Tegenwoordig hebben sommige renners lijfwachten nodig.

1971 : Derde overwinning

Een Ronde die werd gekenmerkt door de val van de Spanjaard Luis Ocana, die op dat ogenblik de gele trui droeg.

Eddy Merckx: Ocana was een ongelooflijke atleet met een gul temperament, maar ook iemand die van risico’s hield. En wie met vuur speelt, brandt vroeg of laat zijn vingers. Maar het is een feit dat hij ook werkelijk tegenslag had, dat jaar. Want als hij in de afdaling van de Col de Menté niet was gevallen, denk ik dat hij die Tour zonder veel problemen gewonnen had.

Guy Verhofstadt: Een valpartij hoort bij de sport. Je moet dat accepteren.

1972 : Vierde overwinning

Eddy Merckx neemt het dit jaar op tegen de Fransman Cyril Guimard, die hem in de aankomst op de Mont Revard verslaat maar hem in het algemeen klassement nooit in gevaar kan brengen.

Eddy Merckx: Ik dacht dat ik op de Mont Revard had gewonnen, maar op het allerlaatste ogenblik haalde Guimard mij in. Een blunder? Tegenwoordig probeer ik de mensen wijs te maken dat ze de aankomstlijn scheef op de weg hadden ge-schilderd... (Gelach.)

1974 : Vijfde overwinning in een moeilijke Tour

Eddy Merckx : Ik was net voor de Tour aan mijn zitvlak geopereerd. En in de rit naar Pla d’Adet maakte Poulidor het mij niet gemakkelijk..

Guy Verhofstadt: Die Poulidor heeft toch ook een ongelooflijke carrière gehad! Zo lang meedraaien aan de top (nvdr. Poulidor nam 14 keer deel aan de Ronde van Frankrijk)!

Eddy. Merckx: Ja, maar het slopende is het grote aantal wedstrijden. En natuurlijk de druk als je de beste bent. Psychologisch is het nog zwaarder dan lichamelijk.

G.V.: Had Poulidor niet meer klasse dan Zoetemelk?

E.M.: Pas op, in 1980 heeft Zoetemelk de Tour gewonnen, wat Poulidor nooit is gelukt.

1975 : Eerste nederlaag (2de)

Guy Verhofstadt: We hadden het daarnet over de tegenslag van Ocana, maar Eddy heeft ook een en ander moeten incasseren. In de Ronde van 1975 verkocht een toeschouwer hem een harde vuistslag in de lever, twee dagen voor de noodlottige rit Nice-Pra Loup, toen hij de gele trui moest afstaan. Ik heb dat live op de televisie gevolgd. Hoe Bernard Thévenet, de latere winnaar, op Eddy inliep en hem dan voorbijging. Verschrikkelijk om te zien was het!

Eddy Merckx: Na die klap moest ik medicamenten nemen. Daardoor was mijn bloedsomloop gestoord, dat voelde ik heel goed. En in de bergen kreeg ik niet genoeg lucht om voluit te gaan.

1977 : Zijn laatste Tour (6de )

Eddy Merckx : Op de Col du Glandon was ik ziek, doodziek. Ik geraakte echt geen meter meer vooruit. De oorzaak was niet moeilijk te vinden: enkele dagen voordien, in Freiburg, hadden we groenten uit blik gegeten die niet goed meer waren. Logisch gevolg: een infectie, in dit geval van de urinewegen. Toen heb ik verschrikkelijk afgezien. Bij de dopingcontrole had ik meer dan twee uur nodig om te plassen. Stel het je maar eens voor. Het was bijna onmenselijk. Maar ik heb ook mooie herinneringen aan mijn laatste ronde hoor. Dat ik er na de Glandon weer helemaal bovenop was bijvoorbeeld en dat ik op Alpe d’Huez opnieuw met de besten naar boven klom. Het was niet ál kommer en kwel.

A Marc Welsch