De wervelwind van het leven

V ijftigers zijn op een leeftijd gekomen waarop ze de balans opmaken van hun leven en vaak het roer omgooien. En ze hebben het gevoel dat ze dat nú meteen moeten doen, waardoor ze oude dromen kunnen waarmaken. Ze verhuizen, ze wijden zich aan een nieuwe passie, ze veranderen van werk... ze scheiden (gelach). Telkens als ik voor een publiek spreek, is dit het moment waarop iedereen lacht. Maar...

Maar scheiden na uw 50ste – en vooral na uw 60ste – is een maatschappelijk verschijnsel dat almaar vaker onder de aandacht wordt gebracht. Met reden: in 1999 telden de statistieken nog 2.100 echtscheidingen bij 60-plussers; tien jaar later, in 2009, waren het er al 3.700. De wiskunde- knobbels onder u hebben het al uitgerekend: procentueel kan dat tellen!

Waarom willen mensen scheiden na hun 50ste, 60ste of zelfs nog later? Omdat de kinderen – de schakel die hen nog samen houdt – het huis uit zijn. Omdat een echtscheiding fiscaal interessant kan zijn (niet erg romantisch, maar het is een overweging die gemaakt wordt). Omdat men vaststelt dat de onafscheidelijke verliefden van vroeger in tegengestelde richtingen geëvolueerd zijn. Omdat de pensionering van een van hen of van allebei voor territoriumconflicten zorgt en omdat het herontdekken van de partner niet noodzakelijk tot aangename verrassingen leidt. Omdat door de langere levensduur het begrip ‘eeuwige trouw’ wel erg lang duurt. Of omdat men... opnieuw verliefd wordt. Er zijn redenen te over.

Maar wat ook de doorslag geeft, is het feit dat een echtscheiding minder en minder als een schande wordt ervaren. Zoals onderzoekers van Harvard konden vaststellen lijkt scheiden besmettelijk te zijn geworden. Een echtscheiding blijft pijnlijk, maar lijkt minder erg als zoveel anderen het ook meemaken.

En er is het feit dat iedereen kost wat kost gelukkig wil zijn. Gelukkig! We stellen vast dat er nog mooie jaren voor ons liggen – hoeveel doet er niet toe – en we zijn vastbesloten om die ten volle te leven. Met als gevolg dat als de relatie niet meer werkt, we er de voorkeur aan geven om die te beëindigen. En dat is geen pleidooi, maar een vaststelling.

Een recente gezinsenquête van Dexia bevestigt die stelling. Hoewel een echtscheiding nooit een bron van vreugde is, oordeelt drie kwart van de ondervraagde mensen nochtans dat ze na de scheiding gelukkiger zijn dan ervoor. Vooral vrouwen (78 % van de vrouwelijke 50plussers ten opzichte van 70 % van de mannelijke), hoewel ze toch wel de meeste negatieve gevolgen van zo’n echtscheiding ondervinden, emotioneel én financieel. Zo heeft 17 % een rekening die vaker in het rood staat, ten opzichte van 6 % van de mannen. 37 % gaat minder vaak op vakantie, ten opzichte van 20 % van de mannen. 67,5 % moet op kleding besparen, ten opzichte van 45 % van de mannen. En dat gaat zo maar door.

Het is echter niet omdat we vaker scheiden dat we geen zin meer hebben om te trouwen. Mannen en vrouwen zijn – voor een keer – unaniem: het instituut huwelijk heeft niet afgedaan (80 %). Ze willen best hertrouwen (24 %) of gaan samenwonen (28 %). Ze zijn ervan overtuigd dat ze op hun 50ste (en lang nadien) een mooie toekomst voor zich hebben. Ze geloven in het geluk!

Zonder schriftelijke toestemming van de uitgever is overname van tekst en foto’s verboden

Anne Vanderdonckt