Stoelgangverlies: opnieuw geluk bij ongelukjes

Hoewel een op de twaalf er last van heeft, blijft ongewenst stoelgangverlies hét taboe onder de taboes. Over oplossingen hoor je zelden, terwijl er best ingenieuze technieken bestaan, zoals neuromodulatie.

Oorzaak bepaalt behandeling

Stoelgangincontinentie kan uiteenlopende oorzaken hebben. Zoals een sluitspierdefect, een verzwakte bekkenbodem, een verzakking van de darm en andere. De oorzaak bepaalt welke behandeling het meest aangewezen is.

Voor sommige ernstige vormen, waarbij de communicatie tussen de zenuwen en de hersenen niet goed werkt, is een techniek ontworpen op basis van elektrische stimulatie van de zenuwen., in medisch jargon: sacrale neuromodulatie.

Neuromodulatie

1. De inplanting start met een testfase. De arts brengt via de bil een elektrode aan die via de derde opening van het heiligbeen tegen de nervus pudendus wordt gepositioneerd. Deze zenuw in het bekken bezenuwt de geslachtsorganen, de blaassfincters en het rectum. Uitwendig is de elektrode verbonden met een pacemaker.

2. De pacemaker stuurt lichte elektrische pulsen naar de vele zenuwbanen. Die helpen het herstel van de normale zenuwactiviteit, waardoor de patiënt de ontlasting beter kan ophouden.

3. Zijn de klachten na de proefperiode fors verminderd, dan volgt een aanvraag tot inplanting bij het Riziv, omdat het om een erg dure behandeling gaat.

4. Bij groen licht, volgt een tweede ingreep waarbij een definitieve neuromodulator onderhuids wordt ingeplant aan de bovenzijde van de bil. De arts programmeert het toestel dan op maat van de patiënt. De batterij heeft een levensduur van vijf tot zeven jaar.