‘Het is fijn om weer helder te horen’

Muzikant Stijn Meuris (51), eerst frontman van Noordkaap en later van Monza, draagt sinds een half jaar gehoortoestelletjes aan twee kanten. Zijn verminderd gehoor is een typische muzikantenziekte, zegt hij zelf. Zijn ‘oortjes’? Hij kan niet meer zonder.

Stijn Meuris: “Mijn gehoorschade is het gevolg van mijn muzikale activiteiten. Acht jaar geleden kreeg ik last van de eerste verschijnselen, van een tinnitus zeg maar, een soort ruis in mijn oren, maar ik merkte ook dat ik minder goed hoorde. Die tinnitus vind ik best nog meevallen: die klinkt bij mij als het ruisen van de zee. Dat verminderd gehoor, dat is lastiger. De eerste NKO-arts die ik bezocht, noemde het ‘de muzikantenziekte’. Bij mij zijn het vooral de midfrequenties die wegvallen. Lastig, want net de menselijke spraak zit in dat register. Dat gehoorverlies gaat heel geleidelijk, je merkt beetje bij beetje dat gesprekken op restaurants of op feestjes moeilijker gaan... Ik ben zelf door mijn beroep uiteraard veel bezig met geluid en hoe dingen klinken. Ik wist het zeker dat ik een probleem had, toen ik hoorde dat auto’s die op mijn oprit met kiezelsteentjes draaiden, anders gingen klinker. Doffer. Ik heb me laten testen en bleek inderdaad gehoorschade te hebben.”

Ik, een hoorapparaat? Nog niet aan toe...

Ik heb toen een maand een gehoortoestelletje getest, maar vond het maar niks. Ik voelde het constant zitten. Ik was er misschien nog niet aan toe? Ik besloot toch maar niet voor een hoorapparaatje te gaan, maar heb wel professionele oordopjes laten maken. Met filters in, maar als ik eerlijk ben: ik heb ze niet altijd gedragen, ik had het gevoel dat ik dan toch iets miste bij een concert. Ik merk dat jonge muzikanten, dertigers, daar minder problemen mee hebben, die zijn daarmee opgegroeid. Ik ben nog van de generatie dat er van preventie geen sprake was. Met Noordkaap speelden we flink door, op concerten én op repetities. Toen leek dat allemaal best mee te vallen, maar daar betaal ik nu de prijs voor. Gelukkig is die mentaliteit aan het veranderen, al hou ik mijn hart vast als ik zie hoe weinig rust oren tegenwoordig nog krijgen, met altijd goedkope oortjes in en festivals van 3 à 4 dagen op rij nonstop muziek.”

Wonder van techniek

“Pakweg een half jaar geleden stoorde dat gehoorverlies me steeds meer en ben ik opnieuw naar een hoorcentrum gestapt. Wat er in die paar jaar is gebeurd op dat vlak, is gewoon fenomenaal. Ik vind het verschil gigantisch groot: het draagcomfort is veel beter, ik voel mijn oortjes niet eens zitten. Ze zien er ook veel hipper uit, je kan ze customizen, een kleurtje kiezen in functie van je bril, bijvoorbeeld. Ook de afstelling, het finetunen is enorm verbeterd, het is echt maatwerk. Geluid en techniek, da’s mijn leven als professioneel muzikant. Zo’n geluidskwaliteit, zo’n geweldige klank met zo’n piepklein microfoontje en luidsprekertje en ook nog eens micro-batterijen die dagenlang meegaan: dat is gewoon een wonder van techniek. Samen met collega’s heb ik me daar al over verbaasd, over de geweldige geluidskwaliteit van zo’n mini-geluidsinstallatie in je oor.”

Wennen? Ging vrij vlot

“Die eerste maand heb je elke week een afspraak waarin je kan zeggen wat werkt voor jou en wat storend is. Het is soms even schrikken in het begin. Het geluid van aluminium folie die van een sandwich wordt gescheurd! Hoe hard de wind kan razen als je je autoraampje opendraait, je schrikt je rot... Bij mij ging die gewenningsfase eigenlijk heel vlot, achteraf bekeken. Hoe precies dat geluid op jouw maat geregeld kan worden, dat is nog zoiets waar ik onder de indruk van ben. Ik heb zelf ook nog een ‘kastje’ – klein dingetje hoor – waarmee ik bijvoorbeeld ook zelf het volume kan regelen. En een streamertje dat ervoor zorgt dat ik telefoongesprekken rechtstreeks in mijn hoorapparaatjes hoor, zonder verlies van geluidskwaliteit, heel handig.”

Alles is weer helder

“Mijn hoorhulp maakt dat de kwaliteit van mijn leven er op vooruit is gegaan, ik zou dat niet meer kunnen missen. Het is fijn om weer helder te horen. Om niet in elk gesprek telkens: ‘wablieft?’ te moeten zeggen omdat je het niet goed hebt gehoord. Om het wél te horen, als je buurman aan de overkant van de straat ‘hallo!’ roept naar je. Ik geef toe, het is niet goedkoop, maar als je ziet wat je ervoor terugkrijgt, is het echt de moeite waard.”