Bioproducten hebben over het algemeen minder te lijden onder prijsstijgingen. Toch kennen ze vandaag een terugval, door het verlies van koopkracht.
De consumptie van bioproducten neemt gevoelig af, terwijl we tijdens de pandemie net meer bio- en lokale voeding zijn gaan kopen. Aan de basis van deze terugval ligt onder meer de inflatie, die eind 2022 wellicht tot 12% zal oplopen. We hebben de mond vol van het verlies van koopkracht, houden angstvallig het kasticket in de gaten, proberen te besparen waar kan, en gaan dus op zoek naar goedkopere voeding. Gevolg: de verkoop van bioproducten in de supermarkt is met een derde gedaald. Ketens als Bio-Planet en Färm hebben het al moeilijk sinds januari, nog voor de oorlog in Oekraïne. Vooral basisvoeding – groeten, fruit, zuivel, vlees – heeft het lastig.
Heeft bio een imagoprobleem?
Tot voor kort waren bioproducten gemiddeld tot 30% duurder. Maar als elke euro telt, wordt biovoeding algauw een luxeproduct. Vandaag hebben we vooral oog voor de prijs en de voedselveiligheid, ten koste van duurzaamheid.
Betekent dit einde verhaal voor bio?
Helemaal niet. Er is eerder sprake van een tijdelijke terugval, om diverse redenen. Zo is het marktaandeel van bioproducten in de supermarkt de voorbije tien jaar met 10% per jaar gegroeid. Maar bomen reiken niet tot in de hemel. Verder blijft biovoeding populair wanneer het prijsverschil binnen de perken blijft. Dat stelde Delhaize vast bij zijn biologische wijn, die in prijs niet echt verschilt van de klassieke wijn. Maar al is het succes van bioproducten in de supermarkt afgenomen, toch blijft er een trouw publiek voor. “De trouwe biovoedingsklant – de iets rijkere, (rand)stedelijke consument die minder last heeft van de inflatie – blijft voor een groot deel van zijn voeding opteren voor biologisch”, stelt Pauline Peyron, consultant bij NielsenIQ, vast. “De kleinere biowinkels, waar deze klanten kopen, voelen de terugval dan ook veel minder.”
Als elke euro telt, wordt biovoeding algauw een luxeproduct.
Wat kan biovoeding redden?
Paradoxaal genoeg verkleint de kloof met de conventionele producten in tijden van stijgende prijzen. De biolandbouw heeft minder last van de geopolitieke context en gebruikt ook geen stikstofhoudende meststoffen, die nu onbetaalbaar zijn. Bio is ook minder afhankelijk van de internationale markten, op enkele uitzonderingen na. De prijs van biologisch meel van kleine producenten is dan ook constant gebleven, in tegenstelling tot de prijs in de supermarkt. En de producent van biomelk krijgt nu quasi evenveel voor zijn product als de klassieke melkveehouder.
Waarom is dit goed nieuws?
Nu de prijzen wat afvlakken zullen consumenten op middellange termijn de weg naar biovoeding terugvinden. Want het meest urgent blijft de planeet voeden, maar de productie van biovoeding stoot wel 37% minder broeikasgassen uit dan de traditionele landbouw.
