Liefde heeft een prijs: wat kost daten echt?

Wat kost het om je in te schrijven op een datingsite of bij een relatiebureau? En hoe vermijd je mogelijke valkuilen? Want de liefde heeft een prijs, maar hoeft niet blind te zijn.

Dat is het voordeel van leeftijd en ervaring. Nu weet Fyona (57) wat ze wil. Via de wandelgroep of de dansclub lukte het haar niet om de man te vinden die ze voor ogen heeft. Maar sinds haar sociale leven door corona on hold staat, is ze online beginnen daten. Twee jaar geleden is ze gescheiden en vandaag hoopt ze via een datingsite een levensgezel te ontmoeten, maar er is geen haast bij. “Het klopt dat het soms meer op een virtuele supermarkt lijkt. Zo zijn heel wat mannen op datingsites uit op een avontuurtje zonder toekomst. Maar ik ben goed in selecteren. En ik ben niet te beroerd om mijn verwachtingen bij te stellen. Sinds enkele weken heb ik contact met een roker, hoewel ik die vroeger uitsloot, maar hij heeft charisma.”

Een miljoen in tien jaar!

Zoals Fyona zijn er honderdduizenden mensen die zich op datingsites hebben ingeschreven. Volgens Statbel, het Belgische bureau voor de statistiek, telt ons land meer dan 2,2 miljoen alleenwonenden en alleenstaande ouders. En in amper tien jaar tijd zijn er meer dan een miljoen singles bijgekomen. Als die trend doorzet, zal in 2060 de helft van alle Belgische huishoudens uit slechts één persoon bestaan.

Volgens Dimitri Mortelmans, socioloog aan de Universiteit Antwerpen, kan je die stijging op het conto van twee groepen schrijven: “De bevolking vergrijst en zowel oudere singles als weduwen en weduwnaars willen langer zelfstandig thuis wonen. Daarnaast heb je de sex-and-the-citygeneratie – genoemd naar de gelijknamige Amerikaanse serie -, de happy singles die graag in grote, bruisende steden wonen.” Ook in die groep maken tienduizenden gebruik van datingsites.

Voor België hebben we geen cijfers gevonden, wel bij onze zuiderburen. Daar blijkt uit een peiling van Ifop dat tijdens de beperkende coronamaatregelen van oktober 2020 bijna een op de drie Fransen op een online datingsite was ingeschreven. En wellicht ging het er bij ons niet veel anders aan toe.

Datingsabonnement

Dat grote aanbod zorgt ervoor dat daten vandaag big business is. In het zog van Meetic en Tinder, die deel uitmaken van een bloeiende beursgenoteerde groep, zijn nog zo’n 2.000 andere datingsites actief. Elke seksuele geaardheid, filosofische overtuiging, elke leeftijdsgroep vindt er zijn gading. Daarbij ook tal van platformen die zich specifiek op vijftigplussers richten, zoals 50plusmatch.be, vijftigplusdating.be, singles50.be... De prijs? Over het algemeen kost online daten tussen 15 en 30 euro per maand, afhankelijk van de duur van je abonnement.

Maar je hebt ook de ‘betere’ datingsites, die zich tot een publiek van hogere kaders richten, waar de meerderheid van de abonnees 45 tot 50 jaar oud is, zoals EliteDating. Een premium abonnement kost er 359 euro per jaar of 251 euro voor een semester en 174 euro voor een kwartaal. Je kan ook een gratis abonnement nemen, maar dan zijn de functies erg beperkt, met als doel je over de streep te trekken voor meer. “Het is een van de trucjes om je uiteindelijk toch je kredietkaart te doen bovenhalen” , aldus de Franse consumentenvereniging 60 millions . “Om te genieten van zelfs de meest elementaire functies moet je betalen, zodat een gratis abonnement vooral voor frustratie zorgt. ”

Pas op voor verlenging

Bij ons heeft consumentenorganisatie Test Aankoop de FOD Economie al gevraagd om een aantal datingsites te onderzoeken en hen indien nodig te wijzen op dubieuze maar niet altijd illegale praktijken, zoals een stilzwijgende abonnementsverlenging. “Deze bepaling moet duidelijk worden vermeld in de algemene voorwaarden, in vet en in een afzonderlijk vakje. En ze moet ook worden opgenomen in de bevestigingsmail van het contract. Gebeurt dat niet, dan merken veel klanten dit pas als het te laat is, wanneer ze de uitgaven van hun kredietkaart controleren.” Bijna alle sites werken met een stilzwijgende vernieuwing en zetten zo aan tot consumptie.

Een andere manier om klanten meer te laten besteden, is de functie die je toelaat je foto in de kijker te plaatsen bij andere leden, stelt 60 millions. “Gewone abonnees blijven daardoor in de schaduw en zijn de dupe van dit systeem. Of hoe je internetgebruikers aanmoedigt om meer uit te geven, door hen een steeds grotere exposure aan te bieden.”

Bedenktijd

Veel sites – die vaak niet in België gevestigd zijn – voldoen ook niet aan de wet op de wettelijke herroepingstermijn. Een online contract moet altijd gepaard gaan met een bedenktijd van 14 dagen, een periode waarin de klant kosteloos en zonder enige reden op zijn beslissing kan terugkomen. Niet alle sites laten dit toe en ze zijn vaak zo ontworpen dat het bijzonder ingewikkeld is om je uit te schrijven. Daarnaast is er ook een gebrek aan transparantie wat betreft de tarieven. Onze tip: controleer geregeld de uitgavenstaat van je kredietkaart en betwist de afhoudingen die je onterecht vindt zo snel mogelijk. Het Europees Consumentencentrum kan je helpen in geval van een geschil: eccbelgie.be, 02 542 33 46.

Wat met je gegevens?

Gecodeerde gegevens moeten voldoen aan de EU-regels inzake gegevensbescherming. Maar soms flirten deze websites met de grens van wat is toegestaan. Zo heeft de Belgische gegevensbeschermingsautoriteit (GBA) onlangs een boete van 50.000 euro opgelegd aan datingplatform Twoo, omdat dit Gentse bedrijf ook de persoonsgegevens van niet-leden verwerkte. Het moedigde leden aan om vrienden of contacten toe te voegen. Stemde je als gebruiker in om de contacten van je smartphone te downloaden, dan gebruikte het datingbedrijf die namen en telefoonnummers om deze personen vervolgens uit te nodigen zich te registreren op de site.

Naast juridische problemen, stemmen ook de ervaringen van gebruikers tot nadenken. Dankzij datingsites zijn er uiteraard veel koppels gevormd. En natuurlijk moet je op je vijftigste in de liefde blijven geloven. Maar dat betekent niet dat je niet op je hoede moet zijn. De verwachtingen van oudere kandidaten zijn niet dezelfde als die van 20-jarigen die experimenteren met opeenvolgende kortere relaties. Datingsites kunnen voor teleurstellingen zorgen en zo paradoxaal genoeg klassieke kanalen, zoals huwelijksbureaus, nieuw leven inblazen.

Covid en relatiebureaus

Een relatiebureau inschakelen, betekent dan je kiest voor ontmoetingen op basis van waarden in plaats van foto’s. Het concept bestaat al lang, maar heeft in dit digitale tijdperk een nieuwe adem gevonden. Het pakt ook uit met 80% kans op een match, voor wie daar geld voor over heeft.

“Sinds de coronacrisis worden we overstelpt met verzoeken”, zegt Marie de Duve. Ze omschrijft zichzelf als personal matchmaker, de term koppelaarster vindt ze verouderd. Daarom heeft de sector het ook niet langer over een huwelijksbureau, maar over een relatie- of datingbureau. Marie de Duve leidt het agentschap Valérie Dax, dat 50 jaar bestaat. Haar bedrijf doet het goed in deze bijzondere tijden. “Dat is logisch. Er zijn geen plekken meer waar je elkaar kan ontmoeten. De werkplek en een huwelijksfeest zijn al jaren de twee belangrijkste gelegenheden om iemand te ontmoeten, maar door het veralgemeende telewerk en het schrappen van grote bruiloften, vallen die opportuniteiten weg.”

“Er is ook een instroom van nieuwe singles op de markt”, stelt een relatietherapeut vast. Hoewel er voor België geen cijfers voorhanden zijn, krijgen familierechtbanken ongeveer twee keer zoveel scheidingen te verwerken. En ook de Federatie van het Notariaat kondigde in juni 2020 al een toename van het aantal echtscheidingen met 25% aan. “Zelfs bij koppels die goed functioneerden heeft de lockdown latente conflicten aangewakkerd. Kleine onenigheden uit het dagelijks leven werden plots ondraaglijk” , analyseert de therapeut . Socioloog Jean-Claude Kaufmann heeft het over lockdownsituaties die erg kunnen verschillen naargelang het beschikbare aantal vierkante meters.

Liefdesalgoritme

De revival van de relatiebureaus dateert evenwel van voor de coronacrisis. “Met de komst van de datingsites begin jaren 2000 hebben veel huwelijksbureaus de deuren gesloten. Maar het cliënteel keerde terug, vaak gedesillusioneerd door hun avonturen op het internet. Want beweren dat een algoritme in staat is om oordeelkundig en eerlijk een selectie te maken, is pure marketingpraat. Het internet is als een grote catalogus, een supermarkt vol foto’s, die onmogelijk de charme van een persoon kunnen vatten”, weet Marie de Duve.

“Wij laten nooit foto’s van onze leden zien. We focussen eerst op de verwachtingen, de gemeenschappelijke waarden en het engagement. Velen koesteren de hoop om online de ware liefde te vinden, maar riskeren te verdwalen in een oceaan van kandidaten met niet altijd eenzelfde ingesteldheid. Algoritmes kunnen het menselijke element, de gevoelens en de liefde nooit vervangen. Een machine kan dat niet detecteren. Bij ons maken kandidaten eerst een afspraak om hun persoonlijk profiel op te stellen en het profiel waarnaar ze op zoek zijn. Na elke date vragen we om feedback, zodat we onze leden beter leren kennen.”

Marie de Duve ziet zichzelf als een superfilter die slechte dates helpt te voorkomen. “Hopeloze gevallen kunnen makkelijker via het internet inschrijven.”

Wat mag het kosten?

Natuurlijk hangt er aan dat wegnemen van frustraties, het beperken van teleurstellingen en tijdverlies, het erop kunnen vertrouwen dat je een gemotiveerd en geschikt individu ontmoet, een prijskaartje. Bij Valérie Dax bedraagt de prijs van de liefde 1.500 euro voor een jaar lidmaatschap. Een bureau als Atoutcoeurs, dat zich tot een welstellender publiek richt, rekent tot 3.600 euro aan.

De doelgroep bestaat vaak uit vijftigplussers. “De helft van onze leden is ouder dan 50 jaar”, aldus Marie de Duve. “Vroeger ging men ervan uit dat je na een bepaalde leeftijd, een overlijden of een relatiebreuk alleen verder moest met je leven. Vandaag is dat niet meer zo: de kinderen zijn het huis uit, je hebt meer tijd voor hobby’s en door de hogere levensverwachting is er ruimte voor een nieuwe relatie.”

80% kans op succes, met wat geduld

Volgens de statistieken van Marie de Duve heb je ongeveer 80% kans om de juiste partner te treffen. “Soms duurt het maar een week om de ware te vinden, soms enkele maanden.” Bij agentschappen ligt de verhouding tussen de kandidaten meestal op zes vrouwen voor vier mannen. Maar boven de leeftijd van 60 zijn er dubbel zoveel vrouwen als mannen, waardoor de zoektocht naar een geschikte persoon wat langer wordt.

“Uiteindelijk maakt het niet uit hoe lang het duurt. We willen allemaal dat eenvoudige geluk terug: samenleven als koppel, zonder te veel gedoe”, besluit Fyona. “Want je kan de jaren ervaring weer delen. Samen reizen, hobby’s en passies beleven, maar ook genieten van het dagelijks leven. Oprecht en eenvoudig, zo zie ik het! Een liefde waarbij je jezelf kan zijn.”