De momenten dat we onze moeder in onszelf herkennen, ons plots in het lichaam van een vreemde vrouw blijken te bevinden en vaststellen dat die knappe dokter zo jong is dat hij onze zoon wel had kunnen zijn... Een feest van herkenning, dit boek!
Annemarie Oster kent u vast nog als die blonde Nederlandse televisieomroepster: de tijd dat zij programma’s aankondigde, was die waarin we het hier nog moesten doen met alleen de BRT en we dus vaker naar de Nederlandse omroepen zapten. De blonde schoonheid van toen is inmiddels 70-plusser en heeft daar een amusant boekje over gepleegd. Met korte, rake observaties van zichzelf en haar omgeving, terugblikken, inzichten en vooral erg veel humor. Een zoon die veertig wordt, is de aanleiding om de door de jaren heen veranderende rol van moeder tegen het licht te houden. En de zoektocht naar antwoorden op die eeuwige vragen: pak ik het wel goed aan? Beantwoord ik wel aan de verwachtingen van mijn kinderen en schoonkinderen en vinden ze me geen oude zeur?
De terreur van het neerbuigende woordje ‘nog’, waar ook onze hoofdredactrice het een paar maanden geleden over had, het rare beeld dat jongeren van ouderen hebben, het gekke gevoel dat je eigenlijk een jonge mens bent in een ouder lichaam: het is allemaal zo herkenbaar. En dat in een vlot geschreven, heel persoonlijk relaas, zonder taboes: zalig boekje van die Annemarie Oster!
Mooi geweest. Over geraniums, Juliaantjes, mannenmanieren, zomerbenen en andere leeftijdsfenomenen, Annemarie Oster, uitgeverij Podium, isbn 9789057595400, ? 15
