Franco Dragone kiest voor een intimistische Aïda

In mei staat Aïda van Verdi op het programma van de Antwerpse Stadsschouwburg. Franco Dragone, bekend van Cirque du Soleil, regisseert. Maar het wordt geen spektakelopera. Dragone wil één van de mooiste liefdesverhalen op een ingetogen manier brengen.

“Music Hall heeft er bewust voor gekozen om een grootse, kwalitatieve ‘Aïda’ neer te zetten in een regie van Franco Dragone”, zegt Geert Allaert, CEO van Music Hall. “Net zoals Franco Dragone er met Cirque du Soleil in slaagde om het circus te vernieuwen, heeft hij nu met respect en behoud van het verhaal en de muziek, een heel vernieuwende regie gecreëerd voor deze opera. Wij willen kwaliteit combineren met breedschaligheid en daar is Franco Dragone de geknipte man voor.”

Door de ogen van de gewone mensen

Voor Franco Dragone is Aïda zijn eerste operaregie. Die deed hij aanvankelijk enkele jaren terug op vraag van het Napoletaanse operahuis San Carlo voor de opening van het operaseizoen. Franco Dragone: “Voor het San Carlo werken was voor mij een hele eer. De keuze voor Aïda werd door hen gemaakt. Op een bepaalde manier was een opera voor mij gemakkelijker. Er was de verplichting van het stuk, de muziek, het verhaal. Daardoor hoefde ik niet van nul te beginnen zoals bij de creatie van een show voor Cirque du Soleil bijvoorbeeld.

Maar ik had ook mijn bedenkingen. Aan de muziek heb ik niet geraakt. Ik heb het werk van Verdi gerespecteerd van de eerste tot de laatste noot. Voor het verhaal lag dat een stuk moeilijker. Het sprak me niet aan. Er zitten interessante, tragische aspecten in, maar niettemin moest ik voor mezelf op zoek gaan naar een ander aanknopingspunt. Geïnspireerd door de actualiteit waarin dagelijks sprake was van vluchtelingen, ben ik me gaan afvragen hoe niet de helden van het verhaal, maar de kleine man deze geschiedenis beleefde. En zo zijn we ertoe gekomen extra personages te creëren, die getuigen zijn en die het hele verhaal van onderuit bekijken. Daardoor zijn er twee niveaus ontstaan: de helden van het grote verhaal die naast hun heldenrol ook een mooi liefdesverhaal beleven, en de kleine man die enkel getuige is van dit alles, die voortdurend aanwezig is maar door de helden geen blik waardig wordt geacht. Deze mensen ondergaan enkel het verhaal.

Eenmaal dit aanknopingspunt gevonden, was ik vertrokken. Het gaf me ook meteen inspiratie voor de decors, waar ik helemaal ben afgeweken van de gedetailleerde, realistische, Egyptisch geïnspireerde decors zoals Verdi die in gedachten had. Wij hebben gekozen voor een naoorlogs decor, waarin de tempels vernietigd zijn, de zuilen ondersteboven hangen, voor een symbolisch decor. Deze elementen maakten dat ik me wel kon vinden in het verhaal.”

Minimaal spektakelgehalte

“Aïda is eigenlijk het meest intimistische werk van Verdi”, vervolgt Dragone zijn verhaal. “Er is de spectaculaire triomfmars met de piramides, de honderden soldaten, de olifanten... Maar veel andere scènes spelen zich achter gesloten deuren af en zijn uitingen van de gevoelens van twee mensen. Alsof je inzoomt op het verhaal. Wij hebben ervoor gekozen om de triomfmars te symboliseren. Geen strijdwagens, geen olifanten, geen parade, wel het bloed en de slachtoffers van de oorlog. Wij hebben het spektakel vervangen door emoties. En zo konden we opnieuw een link leggen naar het heden, naar de wreedheden die nog steeds dagelijkse kost zijn. Het decor is wel spectaculair, maar het laat plaats voor de verbeelding van de toeschouwer die moet worden geraakt door het verhaal. Ook de kostuums zijn geen weelderige Egyptische gewaden, ze symboliseren eerder de hiërarchie tussen de verschillende personages. De taak van de uitvoerders wordt veel belangrijker, er wordt veel meer van hen geëist, naast hun stem is ook hun acteertalent, hun inlevingsvermogen, zelfs hun fysiek essentieel om geloofwaardig te zijn.”

Een live symfonisch orkest, sterke solisten en vooral het gecombineerde genie van Giuseppe Verdi en Franco Dragone... een opvoering om naar uit te kijken.

Aïda van Verdi, 11, 12, 13 en 14 mei, Stadsschouwburg Antwerpen; 23 december Vorst Nationaal, Brussel.