Het bewogen leven van Pierre Kompany

Meestal is het topvoetballer Vincent Kompany die alle aandacht opeist, maar zijn vader Pierre heeft een even opmerkelijk parcours. In “Van Congo tot Ganshoren” vertelt hij zijn levensverhaal.

Pierre Kompany speelt een thuismatch wanneer hij zijn boek maandagochtend voorstelt. De pers is samengeroepen in het gemeentehuis van Ganshoren. Zijn gemeentehuis, want hij draagt hier de sjerp. Kinderen Vincent en Christel Kompany zijn opgetrommeld en talloze andere leden van de Kompany-familie. Zeggen dat hij één leven leidt, is een understatement, het zijn meerdere levens, aldus medewerkster Isabelle Verlinden, die instond voor de redactie.

Zoon van stamhoofd in Congo

Dat leven begon in 1947 in Bukavu, in toenmalig Belgisch Congo. Pierre Kompany wordt geboren als oudste van elf. Hij is de zoon van een stamhoofd en groeit op in een gegoede familie. “Wij waren in Congo niet arm”, benadrukt hij. “Opleiding en opvoeding was in mijn familie erg belangrijk. Een prioriteit. Ik was een echte strever, ik moest gewoon bij de besten zijn”. In 1968 trekt hij voor ingenieursstudies naar Lovanium, de universiteit van Leopoldstad, nu Kinshasa. Nog geen jaar later organiseert het regime van Mobutu een klopjacht op studenten. Dertien maanden zou Kompany daardoor vastzitten.

Wat maakte zijn jeugd bijzonder? “Ik ben opgegroeid in een Afrikaanse familie, dat wil zeggen dat ik niet alleen werd opgevoed door mijn ouders, maar ook door ooms, tantes, grootouders. Een clan, waarin iedereen mekaar beschermt. Ook mijn grootmoeder was trouwens een stamhoofd. Zij hield van macht. Je ziet, in Afrika is macht ook een vrouwenzaak.”

Koudste winter en heetste zomer

Uiteindelijk ontvlucht Pierre Kompany Congo en belandt in 1975 in België. “Mijn broer stond mij op te wachten, “met een jas”. Ik had al een idee van België, want ik had meermaals foto’s gezien van familieleden die hier woonden. Niet lang na zijn aankomst werd België geteisterd door de strengste winter in jaren. In Brussel lag 50 cm sneeuw. “In ’76 kregen we de heetste zomer ooit. Mensen vroegen mij: “u bent dit zeker wel gewoon, u komt uit Congo?” Maar ik moest hen teleurstellen: Ik had dit nooit meegemaakt, want in Congo schijnt de zon niet van 5u ’s ochtends tot 22 u ’s avonds.”

Vader Kompany kan aan de universiteit van Luik zijn ingenieursopleiding afmaken. Om zijn studies te betalen werkt hij als taxichauffeur en verder neemt hij talloze baantjes aan. Zijn uitlaatklep: voetbal. “Mijn hele jeugd heb ik voetbal gespeeld. In Congo organiseerden de dorpen onderling voetbalwedstrijden. In België verdiende ik bij in het amateurvoetbal. Voetbal is mijn passie.” In 1980 leert hij zijn Belgische vrouw Jocelyne kennen, de moeder van zijn kinderen.

Geen kloof tussen blank en zwart

Wat heeft Pierre Kompany nog meer op zijn palmares? Wel, hij slaagt erin een waterturbine te ontwerpen. Een uitvinding die later wordt bekroond en ingezet om botulisme in stilstaand water te bestrijden. En in 2018 wordt hij verkozen tot allereerste zwarte burgemeester van het land (voor ProGanshoren). Of hij dan nooit te maken heeft met racisme hier in België? “Ik weet dat er voor de meeste zwarte migranten een kloof gaapt tussen zwart en blank. Maar ik heb die kloof nooit gevoeld. Racistische uitspraken zijn mij in het verleden wel overkomen. Zo was er een van mijn professoren die zei “technologie, da’s niks voor zwarten”. Maar eigenlijk dacht ik dan gewoon “die man heeft een idiote visie, of privé-problemen”. In mijn realiteit zie ik de kleur van de mensen niet. Ik ben in Ganshoren trouwens ook verkozen door blanken. Enkel met stemmen van de Afrikaanse gemeenschap had ik de overwinning niet behaald.”

Familieman

Pierre Kompany is natuurlijk vooral bekend als “vader van”. En hij wijdt dan ook ettelijke bladzijden aan zijn zoon Vincent. Hoe hij een ernstige en zelfverzekerde jongen was die graag discussieerde. Over zijn aanvankelijke moeilijke parcours bij Anderlecht en uiteindelijk internationale carrière.

Want bovenal is Pierre Kompany een familieman. Trotse vader van drie en grootvader van zeven. “De moeder van mijn kinderen is helaas een aantal jaar geleden overleden. Maar ik kan zeggen dat voor ons de kinderen altijd centraal stonden in de tijd die overbleef na het werk. Je kinderen zien ontwikkelen is zeer belangrijk. Onze lijn was hen opvoeden tot mannen en vrouwen die onrecht niet aanvaarden en denken aan anderen.”

Pierre Kompany. Van Congo tot Ganshoren: een ongelooflijk leven. Uitgegeven bij Borgerhoff & Lamberigts. ? 22,99 https://borgerhoff-lamberigts.be