Het leven zoals het was in Pompeï

Wie deze dagen de Beurs van Brussel binnenstapt, keert terug naar het jaar 79, toen het leven in Pompeï voor altijd verstilde. Honderd authentieke voorwerpen uit de antieke stad geven een zeldzame inkijk in het leven van toen.

De uitbarsting van de vulkaan Vesuvius was een catastrofe voor de bruisende Italiaanse havenstad. Tweeduizend van de 20.000 inwoners kwamen om het leven en de stad werd herleid tot puin. Maar dankzij dit drama leert geen enkele plek ons zoveel over de oudheid als Pompeï. De lava heeft het dagelijkse leven in één klap versteend. Haast nergens zijn gebruiksvoorwerpen, werktuigen, voedsel en juwelen uit de eerste eeuw na Christus zo goed bewaard.

Naar de kern van de ramp

De tentoonstelling neemt je eerst mee naar de kern van de ramp. Je stapt een belevingsruimte met videoprojectie binnen waar je wordt ondergedompeld in het stadsleven anno 79. Je ondervindt haast aan den lijve hoe de aarde begint te trillen en de vulkaan vuur spuwt, en je blijft achter in een verwoeste stad. Wanneer je de cel uitstapt, sta je meteen oog in oog met een van de meeste opmerkelijke objecten: de vermoedelijke schedel van Plinius de Oudere. Hij was wetenschapper en schrijver en vertoefde in de buurt van Pompeï op het moment van de ramp.

Alle tentoongestelde objecten zijn echt. Enkel de werktuigen die het decor vormen, zijn replica’s. Een ander pronkstuk is een bronzen kandelaar uit de eerste eeuw, afgewerkt met een hoge graad van verfijning. Een 2.000 jaar oude gouden armband in de vorm van een slang oogt opvallend hedendaags. En ook het fresco van Bacchus en Ariane behoort tot de meesterwerken van de tentoonstelling. Ooit al een brood van 2.000 jaar oud gezien? Op de archeologische site werden acht zwartgeblakerde exemplaren gevonden en een ervan reisde naar Brussel. We leren trouwens nog meer over de eetgewoonten in Pompeï. Vlees van relmuizen bleek er een delicatesse! Je kan zien in welke potten ze de diertjes vingen.

Wie Pompeï al een keer bezocht heeft, weet dat de gipsen afgietsels van de bewoners die door de dood verrast werden de meest indrukwekkende getuigen zijn. Er zijn in totaal 1.500 skeletten teruggevonden. De lava zette zich rond hun lichamen vast als cement. Het levend weefsel dat in de loop der tijd ontbond, liet een afdruk na. De 19de-eeuwse archeoloog Giuseppe Fiorelli kwam op het idee de botten weg te halen en de holtes, die dan een soort mal vormden, op te vullen met gips. Zo kreeg je de oorspronkelijke menselijke vorm terug en kunnen we vandaag nog de houding en in sommige gevallen de gelaatsuitdrukking zien van de slachtoffers in hun allerlaatste seconden. Twee van deze afgietsels zijn tentoongesteld in de Beurs. Ze vormen het middelpunt van een poëtische evocatie.

Al twee millennia

Alle objecten in deze expo zijn afkomstig van het Museo Archeologico Nazionale van Napels en het Galileimuseum in Firenze. “De musea in Italië hebben een enorme collectie en kunnen niet alles exposeren. Op deze manier worden waardevolle objecten toch aan het publiek getoond”, aldus Isabelle van den Broek, die de tentoonstelling mee opbouwde. “De meeste van deze stukken verlaten bijna nooit de musea. Het gaat hier uiteraard om objecten waarvoor geen speciale vereisten gelden qua temperatuur of licht. Bovendien, ze hebben al twee millennia overleefd, ze kunnen wel wat aan.”