Jan Van Eyken en Pascal Braeckman: Wat te doen met het pensioen?

In Twee Tinten Grijs onderzoeken Jan Van Eyken, gitarist bij De Kreuners (65) en klankman Pascal Braeckman (58) acht weken hoe hun leven er eventueel kan uitzien na hun pensioen. Plus Magazine sprak met hen.

Het leven van Braeckman en Van Eyken is pure rock ’n roll. In hun hoofd zijn ze nog 25. Maar in realiteit al grootvader. Wat als het allemaal stopt? Hoe het eventuele zwarte gat na hun pensioen opvullen? Dat is het uitgangspunt van hun realityreeks.

PM: Zijn jullie eigenlijk niet wat ingehaald door de realiteit, de corona-quarantaine?

Braeckman: Het is absoluut een goeie oefening. Ik zou normaal in deze periode in de VS zijn voor een reportage. Maar alles is weggevallen. Ik heb plots heel veel tijd, mijn huis is nog nooit zo netjes op orde geweest. De situatie maakt mij wel wat onrustig. Ik ben echt een sociaal beest en mis de contacten enorm.

Van Eyken: Ik zie effectief wel een parallel tussen wat er nu gebeurt en het pensioen. Je moet verplicht uit de ratrace stappen. De Kreuners liggen op dit ogenblik volledig stil. Normaal gezien waren we nu net gestart met onze tournee, maar die is volledig geannuleerd. Ook de repetities liggen stil.

Vertel toch eens hoe jullie zoektocht naar een zinvolle activiteit eruit ziet buiten coronatijden.

Braeckman: Het programma is opgevat als een soort roadmovie, die ons bij verschillende leefwerelden brengt die de onze niet zijn. We zijn bijvoorbeeld met een groep zorgbehoevenden naar Lourdes getrokken, we hebben ons aangesloten bij een wandelclub, ons ondergedompeld in de wereld van mindfullness, zijn Benidorm gaan ontdekken en hebben leren dansen.

Benidorm, Lourdes, is dat niet een beetje cliché?

Van Eyken: Het idee was eigenlijk om te vertrekken vanuit het cliché waarin we eigenlijk niet in willen vervallen.

En welke activiteit lag jullie het meest?

Van Eyken: Eigenlijk doet de activiteit er weinig toe. Het gaat om het groepsgevoel, de samenhorigheid. Van wandelen dachten we: hoe saai is dat? Maar uiteindelijk ontdekten we dat zowel bij het wandelen, dansen of zelfs naar Lourdes gaan de kracht van het samenzijn belangrijk is. Ergens bij horen, een gemeenschappelijk doel nastreven. Dat is mooi om te zien. Ook bij de bedevaart naar Lourdes kon je -zonder daarom religieus te zijn- sterk aanvoelen hoe mensen kracht vinden bij mekaar.

Wat is jullie conclusie? Gaan jullie met pensioen?

Allebei: Nee!

Braeckman: Ik blijf zolang mogelijk doorgaan. Ik ben trouwens zelfstandige, dus ik kan mij geen pensioen permitteren.

Van Eyken: Een muzikant gaat eigenlijk nooit echt met pensioen. Ik ben een sociaal beest, ik leef op wanneer ik onder de mensen ben, op het podium sta.