Mauritius, paradijselijk eiland met spectaculaire landschappen

Alle clichés over dit eiland zijn waar: poederwitte stranden, een azuurblauwe oceaan, luxeresorts badend in de zon. Maar de groene natuur is wat het meest verrast.

Bonjour, en forme? De jongeman met wie ik ga fietsen lijkt er zin in te hebben. Langs de zuidkust is dit ook een heerlijke ervaring. Hier en daar liggen visserssloepen onder de palmen. Het ondiepe water van de oceaan weerkaatst op een bijna artistieke manier de wolken van een net overgetrokken tropische bui. Ik ben meteen verkocht. We fietsen tot aan een rots die uitkijkt op de berg Le Morne, hét herkenningspunt van Mauritius, met een heftige geschiedenis. Meer dan 300 slaven hebben er zich van de 550m hoge klif gestort, net op het moment dat in 1835 het einde van de slavernij werd afgekondigd. Een triest verhaal dat meteen de woelige geschiedenis van dit exotische eiland schetst.

Vanaf de 16de eeuw hebben Portugezen, Nederlanders, Fransen en Engelsen zich Mauritius beurtelings toegeëigend. En dat heeft sporen nagelaten in de cultuur, het eten en de gewoonten. Er wordt links gereden, Frans gepraat en Afrikaanse muziek is er razend populair. De Nederlanders hebben een groot deel van het eiland vol suikerriet geplant, voerden de eerste slaven in en verorberden in de 17de eeuw de laatste Dodo, een legendarische vogel. De Engelsen importeerden goedkope werkkrachten uit Indië en China, wat veel invloed heeft op de keuken. Dat alles levert met wat Afrikaanse flair, een Franse twist en Creoolse couleur locale, een heerlijke mix op. Een etnische regenboog die een perfect voorbeeld is van hoe culturen vreedzaam kunnen samenleven. In hoofdstad Port Louis liggen de moskee, een Chinese pagode, de kathedraal en een hindoetempel vredig naast elkaar. Ook Bazar Central, de overdekte markt is een smeltkroes van culturen, kleuren, en vooral geuren. Het tropische fruit, de kruiden en geneeskrachtige planten vermengen zich tot een exotisch parfum.

GROEN MAURITIUS

Al snel wordt duidelijk dat Mauritius meer te bieden heeft dan zon, zee en strand. Het zuidelijke deel is ruig en groen, telt verschillende natuurreservaten en spectaculaire landschappen. Het weelderige Nationaal Park van Rivière Noire is niet alleen de groene long, maar ook het mooiste deel van het eiland. Vanop een 825m hoge klif kijk je uit op een groene bergketen, uitgedoofde vulkanen en tropisch woud. Op de 60km wandelpaden tussen de papyrusbomen, tamarinden en meer dan 300 plantensoorten, waarvan vele inheems zijn, merk ik vooral vogels op. Sommige zijn uniek, zoals de Mauritiaanse torenvalk of de roze duif. Er zitten ook herten, wilde zwijnen en apen. Je kan er afdalen naar de Zwarte rivier, die diep verscholen in de kloof ligt. Wanneer ik moet kiezen tussen Les 7 Cascades en de Chamarelwaterval, kies ik voor de laatste. Van een 83m hoge klif stort hij zich naar beneden, vlakbij een ander natuurfenomeen: Terres des 7 Couleurs. Door het ijzer en aluminium in de grond, afkomstig van de vele vulkaanuitbarstingen, lijkt het of de duinen in felle kleuren werden geschilderd. De natuur is een begeesterd kunstenaar. Voor wie haar in een notendop wil zien, is de Jardin de Pamplemousse een must. De tuin werd zo’n 300 jaar geleden ontworpen door de Franse botanist Pierre -what’s in a name- Poivre, die kruiden op het eiland introduceerde.

HET EILAND PROEVEN

Het overwegend platte noorden staat vol suikerriet. Het witte goud van weleer heeft veel van zijn blingbling verloren, maar de rumstokerijen maken er dankbaar gebruik van. Ik ga naar die van Chamarel, waar ik even achter de schermen mag kijken. Het leukste is de proeverij. Een gewiekste cocktailshaker maakt een heerlijke mojito voor me. Daarna mag ik proeven van een aantal rhums arrangés, wat hier de nationale drank is. Rum met bananensmaak, citroen of koffie, sommige zijn echt heerlijk. Nog een drankje waar ik gek op ben is thee. In Bois Chéri kan ik de fabriek en het theemuseum bezoeken en bovendien mijn voetjes onder tafel schuiven voor een degustatie van een heel ander kaliber.

HINDOE HEILIGDOM

Aapjes heten me welkom in Ganga Talao of Le Grand Bassin, een kratermeer. Een vrolijke noot in dit bedevaartsoord, waar elk jaar duizenden Hindoes naartoe komen. Dit is voor hen een van de belangrijkste tempels buiten Indië. De God Shiva zou volgens een legende een kruik water uit de Ganges hebben gehaald. Toen hij boven Mauritius enkele druppels morste, ontstond dit meer, dat voor de Hindoes bijna even belangrijk is als de Ganges zelf. Rond het meer staan verschillende pagodes, tempeltjes en beelden van de belangrijkste Hindoegoden. Iets verderop staat een 33m hoog Shivabeeld, geflankeerd door een hilarische leeuw die duidelijk gemaakt is door iemand die nog nooit een echt exemplaar had gezien.

NOU LA MER, NOU LA TRÉSOR

De Indische oceaan schittert in 50 tinten blauw. Ik begrijp waarom ze hier zeggen ‘nou la mer, nou la trésor’: onze zee is onze schat. De golven breken op de vele koraalriffen die het bounty eiland omringen. In het noorden is er het populaire Grande Baie, het Mauritiaanse Saint-Tropez, waar veel beroemdheden komen. Vlakbij liggen een paar charmante vissersdorpjes, zoals Grand Gaube en Cap Malheureux. Pointe au Piments is de plek waar je zeeschildpadden kan zien, omdat het beschermd is door een koraalrif. Trou aux Biches is een van de beste snorkelplekken, samen met Flic & Flac, het langste strand van Mauritius. Maar ik geniet op mijn laatste dag vooral van strandresort Lux Le Morne, met uitzicht op de legendarische berg. Een van de vissers van het hotel duikt voor mijn ogen naar zee-egels, die ik kraakvers op een bordje krijg aangeboden. En terwijl ik met mijn voeten in het zand van mijn champagne en de prachtige zonsondergang geniet, begrijp ik Mark Twain volledig: de hemel is een perfecte kopie van Mauritius.