Winteravontuur in Interlaken

Winter in de Zwitserse Alpen was jarenlang synoniem met skiën en langlaufen. Dat plaatje klopt vandaag niet meer. Door de klimaatverandering duiken er verrassende alternatieven op. Op verkenning in Interlaken, de Europese avonturenhoofdstad.

Pal in hartje Zwitserland aan de voet van enkele beruchte Alpentoppen is Interlaken niet alleen een ideale uitvalsbasis voor skiërs maar ook voor rustzoekers en zensporters. Deze stad op mensenmaat, waar winkelstraten afgewisseld worden met ruime piekfijn onderhouden graspleinen, bevindt zich op een soort landengte tussen twee spectaculaire meren. De Thuner- en de Brienzersee worden gevoed door smeltwater van de hogerop gelegen gletsjers. Het betoverende turkoois van het water is te danken aan de sedimenten die via het water worden meegevoerd.

Interlaken, waarvan ook de naam verwijst naar de twee meren, wordt wel eens het dak van Europa genoemd als vertrekpunt richting de Alpenreuzen. Vanuit de stad ben je langs alle kanten omgeven door duizelingwekkende bergpanorama’s op het iconische trio, de Eiger, de Mönch en de beroemde Jungfrau.

Kajakken in thermisch pak

De perfecte manier om je hier te verplaatsen is het openbare vervoer met twee stations op wandelafstand van het centrum. Zowel trein als bus loodsen je met de stiptheid van een Zwitsers uurwerk richting je bestemming. Bovendien trakteren heel wat verbindingen, zoals de panoramische trein met enorme dakramen die rond de Brienzersee reist, je onderweg op fotogenieke vergezichten van meren, oude kasteelruïnes, rotswanden en bergpieken. Op deze manier pendel je vlot naar zo’n vijf vlakbij gelegen skioorden, die wij nu mooi links laten liggen. In plaats van naar de sneeuw gaat het richting Brienzersee, voor een winterkajak.

Sinds enkele jaren is kajak ook tijdens de winter vaste prik geworden. Bij een temperatuur van zo’n 5 graden in een smal onstabiel bootje kruipen, lijkt op het eerste gezicht vooral weggelegd voor ijsberen maar niets is minder waar. Onder begeleiding van een gids hijsen we ons in een gigantisch thermisch pak waarin je warm wordt ingeduffeld. Met de elegantie van een Michelinmannetje waggelen we vervolgens richting kajak om het ruime sop te kiezen in de 14 kilometer lange Brienzersee. Na een onwennig begin krijg je al snel de smaak te pakken en is het puur genieten terwijl je ronddobbert op kristalhelder water. Aan de overzijde bevindt zich de spectaculaire Giessbachwaterval die we bij gebrek aan tijd vanuit de verte bewonderen. Wanneer een mistwolk zich net boven het water installeert terwijl je langs rotswanden vol ijspegels peddelt, krijg je het gevoel dat je in een natuurdocumentaire figureert. Pure magie!

Terug op het droge en helemaal opgewarmd sporen we naar de andere zijde van het meer, waar een geweldige verrassing op het water wacht. Een gifgroen minibootje gevuld met water ligt er aan een kleine steiger uitnodigend te dobberen. Nu mogen we in badpak en badjas glippen om ons vervolgens in deze varende stoomboot onder te dompelen. Terwijl het stevig vriest zorgt dit water op lichaamstemperatuur voor een geweldige wellnesservaring en krijgen onze spieren een massage na het roeien. Bij de geur van een houtkachel achteraan de boot drijven we bij valavond op een verlaten blauw meer tegen een decor van bergen, kliffen en dennenbomen. Af en toe trekt een meerkoet een rimpel in het water. Een glaasje prosecco of een thee uit de picknickmand en de tune van ‘Love Boat’ maken het plaatje compleet.

De echt moedigen uit het gezelschap maken de borst nat en doen een bommetje in het ijskoude meer. Ik houd het bij een flauw pootjebaden maar wie zich wel even onderdompelt, komt verrukt boven. De afwisseling van water dat tegen het vriespunt aanschurkt en een heet badje is hemels.

De bergen in op sneeuwschoenen

Na al dat water wordt het eindelijk tijd om ook die machtige bergen in te trekken. Via een treinrit en een klein stukje met de gondelbaan bereiken we de Stockhorn. We stappen uit bij het middenstation, halverwege de berg en krijgen hier een snelle opleiding sneeuwschoenwandelen. Nadat we deze ‘raketten’ aangegespt en de poles (een soort skistokken) bij de hand genomen hebben, stappen we aanvankelijk wat wankel door de verse sneeuw. Deze manier van wandelen heb je in geen tijd onder de knie en het gevoel door enorme dotten witte sneeuw te ploegen is zwaar maar zalig tegelijk. Het uitzicht rondom de Stockhorn verandert voortdurend. Waan je je het ene moment nog in een postapocalyptisch landschap waar je geen hand voor ogen ziet door dichte nevel, dan stap je drie meter verder een zonovergoten decor binnen, met besneeuwde toppen en een natuurlijke schaatspiste. Om even later opnieuw verrast te worden door stevige wind, en diepsneeuw waar je kniehoog in wegzakt alsof je in een gigantische slagroomtaart duikelt.

Door de hoogte en het zuurstofgebrek is het soms even naar adem happen en temporiseren via kleinere stappen om verzuring de pas af te snijden. Na twee uur ploeteren bereiken we een bescheiden bergtop met een wondermooi 360 gradenpanorama dat elke druppel zweet meer dan waard is.

Nachtsleeën, paragliding en Jungfraujoch

Net als in de meeste skioorden kan je ook in en om Interlaken kiezen voor een portie sleeplezier, onder meer op de rodelbaan rond de Niederhorn. Je kan ook ’s avonds de skilift nemen en op verlichte pisten naar beneden glijden richting een dampende kom kaasfondue. Een andere sport waar je hier niet kan naast kijken is paragliding, waarbij je samen met een instructeur vanop een van de omliggende bergen als een vogel naar beneden zweeft.

Vanuit Interlaken kan je per spoor ook richting het hoogste Europese treinstation, de Jungfraujoch (3454m). Reken op een dagtochtje om heen en weer te raken en boven te genieten van spectaculaire uitkijkpunten op dit dak van Europa. Check vooraf wel of het een heldere dag wordt, aangezien de treintickets niet goedkoop zijn. ●